Մի դրվագ Փաշինյանի քաղաքականության «տրամաբանությունից»
Ն. Փաշինյանը վերջերս հայտարարեց. «Փաստաթուղթը, որը դրված է սեղանին, պատրաստվում եմ ստորագրել. դա խափանվեց ներքաղաքական աղմուկի պատճառով»:
Սրանով նա, մի կողմից, բառացի ասում է, որ մի անգամ ներքաղաքական աղմուկի պատճառով չի ստորագրել, հիմա էլ դեռ նոր է պատրաստվում, ուստի եթե ընդդիմությունը մի լավ աղմուկ անի, գուցե դա պատճառ բռնի, էլի չստորագրի:
Բայց քանի որ ոչ ոք չի կասկածում, որ նա պատրաստ է ստորագրել ոչ հայանպաստ ցանկացած փաստաթուղթ, պետք է հասկանալ, թե ինչ է նշանակում իր ասածը մյուս կողմից:
Մյուս կողմից ասվում է, որ քանի դեռ չի ստորագրել սեղանին դրված փաստաթուղթը, թշնամու ներխուժման փորձեր, սահմաններում կրակոցներ ու զոհեր են լինելու, իսկ դրա պատասխանատվությունը, փաստորեն, քաղաքական աղմուկ անողի վրա է:
Սրանով նա կանխում է քաղաքական լուրջ գործընթացները Հայաստանում, որոնք այս պահին կարող են միայն մեկ նպատակ հետապնդել` իշխանափոխություն: Նա կարող է նաև ընդդիմության վիրտուալ պայքարը և բողոքի զանգվածային ակցիաների բացակայությունը ներկայացնել Հայաստանի արտաքին գործընկերներին որպես փաստաթղթի դեմ լուրջ բողոքի բացակայություն:
Իսկ ի՞նչ է անում ընդդիմությունն այս պարագայում: Արդյո՞ք ընդդիմադիր գործիչները փորձում են հանդիպել այլ երկրների ղեկավարների, դեսպանների և միջազգային կազմակերպությունների ներկայացուցիչների հետ, քննարկել այս հարցերը և գտնել հայանպաստ լուծումներ: Եթե ոչ, ապա ստացվում է, որ ընդդիմությունը դեմ է ոչ թե փաստաթղթին և առհասարակ Փաշինյանի վարած քաղաքականությանը, այլ դեմ է ընդամենը Փաշինյանին:
Ամենից շատ դիտված
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
