Արցախյան 44-օրյա պատերազմից 3 տարի է անցել, բայց շատերի համար ոչ միայն վերքը չի սպիացել, այլ նաև այդ վիշտը կրկնապատկվել է։ Ստեփանակերտցի Հայրապետյանների ընտանիքը 44-օրյա պատերազմում կորցրել են իրենց որդուն, իսկ երեք տարի անց`որդու պահած Արցախը։
Լեյտենանտ Հարություն Հայրապետյանը նոր էր ընտանիք կազմել, երբ սկսվեց Արցախյան 44-օրյա պատերազմը: Նա առանց մեկ վայրկյան վարանելու գնաց ճակատ, որ պաշտպանի իր սիրելի Արցախի սահմանները։
«Հարութը շատ էր սիրում հայրենիքը, կռվի ժամանակ աշխատում էր օգնել բոլոր շրջափակվածներին՝ փրկելով շատ-շատ զինվորների կյանքեր։
Վարանդայում կռվելու ժամանակ Հարութը իր զինվորների հետ շրջափակման մեջ է ընկել։ Աստծո օգնությամբ կարողացել են դուրս գալ շրջափակումից՝ կորցնելով շատ ընկերների:
Հարութը անգամ ամենադժվար պահերին չէր կորցնում հումորի զգացումը, կարողացել է ուրախացնել ընկերներին, երգել ու կատակել, որպեսզի բարձրացնի զինվորների մարտական ոգին, որ զինվորները առաջ գնան»,-
Oragir.News-ի զրույցում պատմում է Արցախյան պատերազմում զոհված Հարություն Հայրապետյանի քույրը՝ Ալյոնա Հայրապետյանը:
Լեյտենանտ Հարություն Հայրապետյանը ծնվել է 1994թ.-ի դեկտեմբերի 29-ին Արցախի մայրաքաղաք Ստեփանակերտում:
2013թ.-ին զորակոչվել է բանակ և ծառայել է Մատաղիսում՝ որպես ականազերծող։ Ծառայությունից հետո շարունակել է ուսումը համալսարանում և ուսմանը զուգահեռ ծառայության անցել ՊՊԾ-ում։
2018թ.-ին ստանալով իրավաբանի որակավորում՝ ուսումը շարունակել է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում, որտեղ էլ ստացել է լեյտենանտի կոչում: Ավարտելուց հետո ծառայության է անցել ՊԲ շարքերում՝ որպես հետախույզ և մոտոհրաձգային դասակի հրամանատար։
Արցախցի լեյտենանտը պատերազմի առաջին իսկ օրերից իր զինվորների հետ մեկնել է Վարանդա և մասնակցել թեժ մարտերին: Այնուհետև Հարութ Հայրապետյանին տեղափոխել են Մարտունի, որտեղ էլ նոյեմբերի 3-ին զոհվել է հանուն հայրենիքի:
«Հարութը հետախուզական ջոկատում էր, և պատերազմի ընթացքում, երբ խոսում էինք Հարութի հետ, միշտ ասում էր՝ սա ուրիշ կռիվ է, բայց մենք հաղթելու ենք: Խոսում էինք հետը, բայց ոչինչ ցույց չէր տալիս, երբեք չենք զգացել, որ վատ է այնտեղ:
Նոյեմբերի 2-ն էր, կարծես թե Հարութի սիրտը ինչ-որ բան էր զգում… եկավ բոլորիս տեսավ և հաջող արեց, չասաց թե ուր են տանում: Գիշերը զանգեց ասաց, որ Մարտունի 2-ում է կռվում:
Զոհվել է նոյեմբերի 3-ին ականանետի բեկորից, քնային զարկերակն էր կտրվել»,-շարունակում է սպայի քույրը։
Հիմա իրենց կյանքն էլ առաջվանը չէ, Հարությունի քույրն ասում է`առաջ գիտեին, թե ինչի համար են իր եղբայրն ու նրա զինակից ընկերները զոհվել, հիմա ամեն ինչ անհասկանալի է։
Ասում է`մեկ րոպեում ամեն ինչ փոխվեց, ամեն ինչ արժեզրկվեց։