ՀՀ կառավարության հոկտեմբերի 26-ի որոշմամբ, բռնի տեղահանված արցախցիներին տրվում է ժամանակավոր պաշտպանության կարգավիճակ, որը հենց փախստականի կարգավիճակն է, և «այնուհետև արդեն նրանց սոցիալական երաշխիքները և, ըստ արդարադատության նախարարի պարզաբանման՝ հայաստանյան իշխանությունների հետագա անելիքները պայմանավորված են լինելու հենց այդ հստակեցված կարգավիճակով»։
Այլ կերպ ասած՝ ՀՀ կառավարությունը մտադիր է իր տարածքում դեռևս մնացած մյուս 90000 արցախցիների համար բացել աշխարհի 4 կողմերը՝ Հայաստանը լքելու «հնարավորություն տալով» արցախցիներին։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ դրանով ՀՀ գործող իշխանությունները ստանում են պետբյուջեի միջոցների «տնտեսման» հնարավորություն, բայց որ ավելի կարևոր է, Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության տապալման ինչ-որ գործընթացին՝ արցախցիների կողմից հնարավոր մասնակցելու վտանգի չեզոքացում։
Գաղտնիք չէ, որ ՀՀ գործող իշխանությունները արցախցիների և Արցախի նկատմամբ, առհասարակ, ինչպիսի վերաբերմունք ունեն։ Հատկանշական է, որ Նիկոլ Փաշինյանի կառավարության պատասխանատու պաշտոնյաները՝ ՆԳ նախարարը, մամլո քարտուղարը, բառի բուն իմաստով սարսափահար են լինում «Արցախ» անվանումը նշելով, այն հապշտապ փոխարինելով «Լեռնային Ղարաբաղ»-ով։ Գուցե սա էմոցիոնալ առումով արված դիտարկում է, սակայն երևույթն առհասարակ վկայում է այն մասին, որ Արցախի հանձնմամբ պայմանավորված՝ արցախցիներին ՀՀ տարածք ընդունելը հարկադրաբար արված քայլ էր, ինչը ստիպում է կառավարող խմբին՝ տարատեսակ միջոցների կիրառմամբ շարունակաբար նվազեցնել արցախցի հայերի քանակը։