«Հաշվի առնելով Իրան-Թուրքիա հարաբերությունների բնույթը՝ դրանք հարևանական, նույնիսկ, քաղաքական որոշ առումներով, բերակամական են։ Միևնույն ժամանակ, դրանք խորքային առումով բազմաթիվ խնդիրներով հարաբերություններ են։ Այդ երկու պետությունները երբեք չեն թաքցրել, որ միմյան համարում են մրցակիցներ։ Որոշ դեպքերում նաև թշնամիներ»։
Oragir.News-ի հետ զրույցում ասաց իրանագետ Գարիկ Միսակյանը՝ անդրադառնալով Թուրքիայի Անթալիա քաղաքում նախօրեին կայացած Իրանի-Թուրքիայի ու Ադրբեջանի խորհրդարանների ղեկավարների վերջին հանդիպմանն ու դրան հաջորդող հնարավոր զարգացումներին։
«Նույնիսկ իրանական կողմում այդ երկու պետությունների հարաբերությունները բնութագրվում են որպես ոխերիմ բարեկամների հարաբերություններ։ Բայց մշտապես իրենք ցանկացած խնդիր փորձում են հարթել քննարկումների, քաղաքական երկխոսությունների ու բանակցությունների միջոցով»,- ասաց նա։
Այս առումով, փորձագետի դիտարկմամբ, այդ երկու պետությունները շահերի բախում ունեն նաև տարածաշրջանային հարցերի համատեքստում։
«Հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների՝ նախ Մոհամմադ Բաղեր Գալիբաֆի այցի ընթացքում մեզ համար ուշագրավ երկու հայտարարություն հնչեց․ դա աշխարհաքաղաքական փոփոխությունների և սահմանների անքակտելիության վերաբերյալ Իրանի մշտական հայտարարության նախանշումն էր՝ ևս մեկ անգամ՝ Թուրքիայում։ Եվ նաև այն հայտարարությունը, որ Ադրբեջանի հետ եղած անհասկանալի խնդիրները հարթված են։ Դրանցից մեկով Իրանի դիրքորոշումն էր հաղորդվում Թուրքիային, քանի որ Բաքվի ղեկավարությանն արդեն Իրանում չեն դիտարկում որպես առանձին խաղացող։ Նրանց դիտարկում են որպես Թուրքիայի և Իսրայելի կողմից ուղղորդվող պետություն»,- ասաց նա։
Ինչ վերաբերում է հարաբերությունների կարգավորմանը, ապա Գալիբաֆի արած հայտարարությունն, ըստ փորձագետի, քաղաքական բնույթ ուներ, որով փորձ էր արվում մեղմել երկրների միջև առկա լարվածությունը։
«Բայց դա չի նշանակում, որ այդ հարաբերությունները կարելի է համարել լիարժեք կարգավորված»,- ասաց նա։
Այս համատեքստում, փորձագետն անդրադառնում է անկյունաքարային հարցերից մեկին՝ տարածաշրջանում Իսրայելի ներկայության խնդրին։
«Իսրայելական ներկայությունն ու գործունեությունն Ադրբեջանում հենց այն գլխավոր խնդիրներից մեկն է, որը նախ, անլուծելի է թվում այդ պետությունների հարաբերություններում։ Երկրորդ՝ այն հիմնական խնդիրն է, ինչի պատճառով այդ՝ Իրանի և Ադրբեջանի հարաբերությունները չեն կարող համարվել բարեկամական՝ որքան էլ այդպես հայտարարվեն։ Նախ, որովհետև Իսրայելն Ադրբեջանից անկախ միշտ գործել է հակաիրանական ուղղությամբ և դա չի թաքցնում։ Իսկ պետությունների ո՛չ ղեկավար հատվածի քաղաքական հայտարարությունները՝ լինի դա դեսպան, խորհրդարանի նախագահ և այլն, միշտ միտված են ապահովել տեսակետը, որ հարաբերությունները լավ են»,- ասաց նա։
Իրանի և Ադրբեջանի միջև առկա խնդիրների մասին, ըստ փորձագետի, բարձրաձայնում են նաև վերլուծաբանները, լրատվականները, փորձագետներն ու նույնիսկ ռազմական որոշ գործիչներ։
«Իրանը ներկա պահին Ադրբեջանին նայում է որպես մրցակից պետություն, որի քաղաքականությունը միտված է Իրանի դեմ, և գործում են ըստ դրա։ Եթե նույնիսկ որոշ քաղաքական ղեկավարներ այլ հայտարարություններ անեն, միևնույն է, պետությունների հարաբերությունները բավականին լարված են և, կարծես թե, ո՛չ Ադրբեջանը, ո՛չ Իրանը չեն փորձում դադարեցնել միմյանց դեմ աշխատելը»,- ասաց նա։