Նիկոլ Փաշինյանի որդու՝ Աշոտի հաղորդման հիման վրա 44-օրյա պատերազմում զոհված Ժորա Մարտիրոսյանի մորը՝ Գայանե Հակոբյանին, ձերբակալում են, նրան մեղադրում են վարչապետի որդուն առեւանգելու փորձի մեջ։
Առեւանգում ասվածը, իհարկե, մեծ չափազանցություն է, եւ դժվար է պատկերացնել, թե ինչպես կարող էր սգավոր մայրը պատերազմում առանձնակի սխրագործություններով աչքի ընկած երիտասարդին առեւանգել։
Ինչեւէ, հետաքրքիր է զոհվածների մայրերին այցելող, նրանց մասնակցությամբ «փարթիներ» կազմակերպող, նրանց ֆոնին PR-վող, նրանց արեւով երդվող Աննա Հակոբյանը որդու հետ զրուցե՞լ է այս թեմայով, փորձե՞լ է զրուցել, այցելել Գայանե Հակոբյանին, ով հացադուլ է հայտարարել։ Չէ՞ որ Հակոբյանը երբ անհրաժեշտ է, առաջին պլան է մղում զոհվածների մայրերին, նրանց դարձնում վահան, նրանցով ներկայացնում իր ամբիցիաները, մտքերը, հետեւաբար՝ գոնե ձեւական պետք է անդրադառնար այս հարցին։
Բարոյական կլիներ, որ Հակոբյանը ծնողի դիրքերից խոսեր որդու հետ, հասկանալ ինչ է եղել, եւ եթե անգամ նեղացրել են նրան, հորդորել ներողամիտ լինել, հարթել սուր անկյունները։ Այլապես ստացվում ՝ հայրը զավակներին է սպանում, մայրը այցելում է այս սեւազգեստ կանանց, իսկ որդին ձերբակալել է տալիս նրանց։
Եւ բացի Հակոբյանից, երկրում ՄԻՊ կա, որի պաշտոնին կին է, ով առնվազն պետք է այցելեր այս տիկնոջը, անդրադառնար դեպքին։ Զոհվածի մորը պետք է այցելեր նաեւ Լենա Նազարյանը, ինչպես նաեւ Աննա Հակոբյանի հետ «հյուրախաղերում» հանդես եկող մյուս երկրորդ պլանի դերասանները, չէ՞ որ զոհվածների ծնողները իշխանավոր տիկնանց միայն ժպիտով ընդունելու, նրանց ծաղիկներ նվիրելու համար չեն։