Խոշտանգումների կանխարգելման եվրոպական կոմիտեն (ԽԿԿ) ներկայացրել է Հայաստանի մասին զեկույցը, տեղեկանում ենք Եվրոպայի խորհրդի կայքից:
Նշվում է, որ կոմիտեն 2019 թվականի դեկտեմբերին Հայաստան կատարած պարբերական այցի վերաբերյալ իր զեկույցում ողջունել է քրեակատարողական համակարգում կատարված որոշ դրական զարգացումները (բանտերի գերծանրաբեռնված լինելու հարցի լուծման գործում առաջընթաց, բանտարկյալների` հիվանդանոց տեղափոխման դյուրացում, արտաքին աշխարհի հետ շփման դյուրացում, ոչ մի հայտարարություն անձնակազմի կողմից կոպիտ վերաբերմունքի մասին):
Այնուամենայնիվ, լուրջ մտահոգությամբ նշվում է, որ կառույցի երկարամյա առաջարկությունները, որոնք վերաբերում են ոստիկանության հսկողության տակ գտնվող անձանց իրավական երաշխիքներին, բանտերում պայմաններին, ռեժիմին և առողջապահությանը, ինչպես նաև հոգեբուժական հաստատություններում աշխատակազմի մակարդակին, դեռ պետք է իրականացվեն: Զեկույցը հրապարակվել է ՀՀ կառավարության արձագանքի հետ միասին:
Զեկույցն անդրադառնում է ոստիկանական բաժանմունքներում իրավիճակին (Երևանի ոստիկանության քաղաքային վարչության, ինչպես նաև Կոտայքի, Արմավիրի, Արտաշատի, Գորիսի, Հրազդանի, Կապանի, Սևանի և Նաիրիի ոստիկանական բաժանմունքներ), քրեակատարողական հիմնարկներում (Արմավիրի, Գորիսի, Հրազդանի, Նուբարաշենի, Սևանի և Երևան-Կենտրոնի), հոգեբուժական հաստատություններ (Արմաշ առողջության կենտրոն, Հոգեկան առողջության օգնության ազգային կենտրոնի դատահոգեբուժական բաժանմունք, և Սյունիքի հոգեբուժանյարդաբանական դիսպանսեր), ինչպես նաև հոգեկան խնդիրներ ունեցող անձանց «Ձորակ» սոցիալական օգնության կենտրոն:
Ինչ վերաբերում է ոստիկանության հաստատություններին, ապա գործնականում ոչ մի բողոք չի ստացվել ոստիկանության կողմից կալանքի տակ պահվող անձանց նկատմամբ բռնության վերաբերյալ: Այնուամենայնիվ, «ոչ ֆորմալ զրույցների» պրակտիկան (այսինքն, երբ մարդկանց հրավիրում են ոստիկանություն, մինչև պաշտոնապես կասկածյալ հայտարարելը և կալանավորման արձանագրություն կազմելը, և հաճախ դե ֆակտո ժամերով և օրերով պահվում են). ինչը բազմիցս քննադատվել է ԽԿԿ-ի կողմից, ամբողջովին չի վերացվել, հատկապես Երևանի սահմաններից դուրս: Կոմիտեն հերթական անգամ կոչ է անում Հայաստանի իշխանություններին դադարեցնել այս պրակտիկան: Ոստիկանական հաստատությունների խցերում պայմանները շարունակում են ընդհանուր առմամբ բավարար մնալ:
Չնայած անձնակազմի կողմից կոպիտ վերաբերմունքի մասին ոչ մի արժանահավատ հայտարարություն չի եղել, բանտարկյալների միջև բռնությունը, վախեցնելը և շորթումը խնդիր են մնացել հաստատությունների մեծ մասում, և դա կապված է բանտարկյալների ոչ ֆորմալ հիերարխիայի ազդեցության հետ: Շարունակում են գոյություն ունենալ համեմատաբար շատ լավ, գրեթե «շքեղ» տարածքներ բանտարկյալների համար, բազմաթիվ արգելված իրեր բանտում (բջջային հեռախոսներ, թմրանյութեր),բացի այդ, թրաֆիքինգի և շորթման դեպքեր հանցավոր հեղինակությունների կողմից: