Կուզեմ՝ երկրաշարժը վերանա իմ մտքից. Արթուր Հակոբյան

Դերասան Արթուր Հակոբյանը, ով խաղացել է Հակոբ Պարոնյանի անվան պետական երաժշտական կոմեդիայի թատրոնում, Երևանի Մհեր Մկրտչյան արտիստական թատրոնում և Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում, ծնունդով գյումրեցի է։ Թե ի՞նչ հիշողություններ ունի դեկտեմբերի 7-ի հետ կապված, Oragir.news-ը թեմայի շուրջ զրուցեց նրա հետ։

«Ես մինչև մահանալս և դագաղ մտենելս չեմ կարող մոռանալ դա։ Հիմա Հ1- ն էլ կանչել է, չեմ կարողանում այս օրով գնալ որևէ հարցազրույցի։ Միայն մի բան կարող եմ ասել, դա այն հիշողությունն է, որը կուզեմ՝ վերանա իմ մտքից։ Հիշում եմ, այդ օրերին Հայաստանին օգնության ձեռք էր մեկնել ամբողջ աշխարհը։ Վերքերը դեռ բոլորիս կյանքում զգացնել են տալիս, բայց հիշողությունը՝ հավերժ է։ Մեր քաղաքը մինչև երկրաշարժը շատ սիրուն էր, մարդկանց դեմքին ժպիտ կար, ուրախության անսպառ պաշար, օրը սկսվում էր տեքստիլ գործարանի շչակի ուդոկի ձայնով , ու ավելի քան վեց հազար բանվոր շտապում էր աշխատանքի։ Այդ օրը բոլորը սովորականի նման գնում էին աշխատանքի, ոչինչ չէր կանխագուշակում սարսափելի աղետը՝ բացի մառախլապատ եղանակից։ Շատ ընկերներ կորցրին, իսկ քառասունհինգ վայրկյանի ընթացքում մի բուռ ավերակից ոչ մի բան չմնաց։ Ու հանկարծ հասկացանք կատարվածի բուն էությունը, հասկացանք, բայց չընկալեցինք։ Այդ օրը տաս քաղաքից ավել ավերվեց։ Քաղաքում հիմա էլ կան երկրաշարժի հետևանքները՝ տնակների ու անօթևանների տեսքով։ Մարդիկ, ովքեր մեծացան ոչ մարդկային պայմաններում ու սպասեցին այն հրաշքին, որը չի վերադարձնելու կորցրածը։ Առաջին բանը, որ իմ մտքով անցավ այն էր, որ լավ թրաշված լինեմ, հանկարծ դագաղ դնելիս վրայից չկտրտեն, մեռնեմ։ Չգիտեմ, ես չեմ հասկանում դա ինչ զգացողություն էր։ Այդքանը միայն կարող եմ ասել։ Չգիտեմ....

Քնարիկ Պետրոսյան