«Պարզ, հասարակ գործիքով ընկույզի մեջ հայտնաբերեցի ռելիեֆներ, որոնք դեռ չէի գունազարդում, ուղղակի հարթաքանդակի նման։ Բայց լինում էր պահ, որ ընկույզի մեջ ծառ էր՝ պատրաստի՝ չորացած միջուկով, մնում էր ընդամենը գունավորել։ Ու էդ տեսակ պարզ, հստակ աշխատանք ով տեսնում էր, հավանում էր, շատերին նվիրում էի»,- Oragir.Mews-ի հետ զրույցում ասում է գյումրեցի ռեստավրատոր-ճարտարապետ Վաչագան Վարդանյանը։
«Հետո սկսեցի ուրիշ բաներ պատրաստել, փոքրիկ սունդուկներ։ Կամաց-կամաց ինձ ավելի շատ թեմատիկ նյութը գրավեց ու ինչքան արեցի, այնքան ավելի լուրջ ընդունեցի էս փոքրիկ իրը, որ իր մեջ հզոր տարածական մի զգացողություն ունի»,- ասում է ճարտարապետը։
Վերջինս նշում է՝ մաքրում է ռելիեֆը, Պարույր Սևակն է, կամ Չարենցը, կամ Տերյանը. «Ինքը հուշում է, տալիս է միտքը, նույնիսկ չարչարանք պետք չէ, մնում է մաքրել ու հորինվածքն օգտագործել»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում