Oragir.News-ի տեղեկություններով` Շիրակի մարզում ապաստանել է 4000-ից ավել արցախցի, նրանց գերակշռող մասը Գյումրիում է բնակություն հաստատել և գրեթե բոլորի կեցության հարցը լուծված է։
Արցախից բռնի տեղահանված անձինք հիմնականում վարձով բնակարաններում են ապրում։
Գյումրիի հյուրատներում, հյուրանոցներում այս պահին արցախցիներ չկան, բայց Գյումրիի նախկին ինֆեկցիոն հիվանդանոցում դեռևս 35 արցախցի է ապրում՝ 29 ընտանիք։
Գյումրիի ինֆեկցիոն հիվանդանոցում հիմնականում նրանք են, ովքեր սոցիալապես անապահով են և ի վիճակի չեն վարձով բնակարան տեղափոխվել։
Oragir.News-ի թղթակիցը եղել է Գյումրիի նախկին ինֆեկցիոն հիվանդանոցում, զրուցել արցախցիների հետ։
73-ամյա Լարիսա Ղուկասյանը որդու հետ Մարտակերտից է բռնի տեղահանվել։ Երկու ամսից ավելի նախկին ինֆեկցիոն հիվանդանոցի շենքում է ապրում։
«Ես Մարտակերտում մեծ տուն ունեի, ընենց բաղ ու բախչա եմ թողել, դրախտ էր, դրախտ։ Ես թոշակառու կին եմ, տղաս չի աշխատում... չեմ կարող վարձով տուն տեղափոխվել, իրենց տված փողով չեմ կարող հա'մ ապրել, հա'մ տուն վարձել։ Վատ չէ այստեղ, մարդիկ ոնց կարում, օգնում են, հիմա էս ա, պիտի հարմարվենք, ապրենք»։
Բաբայան ամուսիններն էլ Ստեփանակերտից են տեղահանվել․ երբ նոր են եկել Գյումրի, առաջին ամիսը վարձով են ապրել, հետո չեն կարողացել վճարել և տեղափոխվել են ինֆեկցիոն հիվանդանոցի շենք։
«Մի շաբաթ կլինի, որ էստեղ ենք տեղափոխվել, հլը որ կմնանք, տեսնենք ոնց կլինի, աշխատում ենք , բայց աշխատավարձը շատ ցածր է, չես կարա համ տուն վարձես, համ ապրես։ Էս կռիշն էլ, որ կա գլխներիս, գոհ ու շնորհակալ ենք»,- ասում է Վլադիմիր Բաբայանը։
68-ամյա Կարինե Բաղրյանն էլ է Ստեփանակերտից տեղահանվել։ Ասում է` նոր իրավիճակի հետ դեռ չի հաշտվել, բայց երբ հիշում է, թե ինչերի միջով և ինչ դժվարությամբ է հասել Հայաստան, էլ կորցրածի համար փորձում է շատ չմտածել։
«Էնքան վատ եմ զգում,որ վերմակ են բերում, բարձ։ Ստեփանակերտի իմ տանը իմ անկողիներին թիվ ու հաշիվ չկար, իսկ հիմա սպասում եմ, որ տաք վերմակ ինձ բերեն։ Ապրում ենք էլի, դրսները չենք, մի անկյուն կա էլի, բայց չգիտես երբ ու ինչքան կմնաս այստեղ։ Այնպես չէ, որ հիմնական է այս ամենը»,-ասում է Կարինե Բաղրյանը։
Սեպտեմբերի 19-ից հետո, երբ արցախցիները Գյումրի էին գալիս, համայնքապատկան շենքերը, որոնք չէին շահագործվում, տեսքի բերվեցին և ծառայեցին որպես կացարան արցախցիների համար։
Սկզբում շատ էին նախկին ինֆեկցիոն հիվանդանոցում ապաստանած արցախցիները. նրանց մի մասն այլ համայնքներ տեղափոխվեց, մյուս մասը՝ վարձով բնակարաններ։