«Սեպտեմբերը Արցախի համար արդեն 3 տարի դարձել է արյունալի ամիս, մեծ ցավ եմ ապրում։ Եկել եմ Գյումրի, բայց ես դեռ վշտից ուշքի չեմ եկել, խելքս միտքս Արցախում են»,-
Oragir.News-ի հետ զրույցում պատմում է Արցախից բռնի տեղահանված 52-ամյա Իրինա Օհանջանյանը, ով հաշմանդամություն ունեցող եղբոր հետ ապրում է Գյումրիում։
Տիկին Իրինան ասում է՝ իրենց տնից վռնդված են զգում։
«Տուն, գերեզմաններ, չարչարանքով ստեղծած ապրուստ ենք թողել ու եկել։ 4 տոպրակ շոր ենք բերել, ուրիշ ոչինչ։ Էստեղ եմ կաթսա, թավա, անհրաժեշտ բաներ առել։ Ես այստեղ վերմակ չունեմ, իսկ Արցախի մեր տանը 2 մահճկալ դարսած դոշակ ու վերմակ ունեի»,- շարունակում է արցախցի կինը։
Իրինա Օհանջանյանը պատմում է, որ սեպտեմբերի 19-ի պատերազմի ժամանակ հացի փռում էր, մտածել է, որ կդադարեն կրակոցները, որովհետև վերջին 3 տարում Արցախում կյանքը կրակոցների տակ էր շարունակվում։
«Մարդիկ վազում էին, գոռում՝ փախեք, փրկվեք, թուրքը քաղաք է մտել։ Ես իմ աչքով եմ տեսել, թե ոնց էր թուրքական պալիցիան հրապարակում շրջում, ադրբեջաներեն էին խոսում, իրենց ես հասկանում էի»,- պատմում է Արցախից բռնի տեղահանված կինը։
Մանրամասները՝ տեսանյութում