66-ամյա տիկին Ջուլիետա Մեջլումյանն ապրում էր Ղարաբաղի Մարտունու շրջանում, ուներ այգի, սեփական տուն՝ բոլոր հարմարություններով։ Չնայած նրան, որ ամեն բան կորցրել է, ոչ մի բողոք չունի՝ «ավելի վատ կարող էր լինել»։
«Սեպտեմբերի 19-ի առավոտ թուրքերը հանկարծակի հարձակվեցին, մեզ ասացին, որ շուտ տանից դուրս գանք, արդեն մտել էին գյուղ, ոչ մի բան չկարողացանք վերցնենք, արագ դուրս փախանք, որ հանկարծ գերի չընկնենք»-պատմում է արցախցի կինը։
Տիկին Ջուլիետան հույս ուներ, որ հետ են գնալու իրենց գյուղ։ Ասում է՝ ոտքով, անտառներով հասել են հարևան գյուղ, այնտեղ գիշերել, իսկ առավոտյան իմացել, որ տեղահանում են իրենց։
«Շատ գյուղերի բնակիչներ խուճապահար սկեսեցին հավաքվել, ովքեր ունեին հնարավորություն իրենց ընտանիքներով մեքենայով են եկել, իսկ մեզ զինվորական «Ուրալ»-ով ուղեկցեցին»,- հիշում է տիկին Ջուլետան։
Ստեփանակերտից մինչև Գորիս 3 օր եկել են, այստեղ գրանցվել որպես փախստական։ Այժմ ապրում է Նոր Նորքի տուն ինտերնատում։
Մանրամասները՝ տեսանյութում