Այսօր 44-օրյա պատերազմի 3-րդ տարելիցն է։ «Եռաբլուր» զինվորական պանթեոնում վաղ առավոտից մարդկանց հոսք էր նկատվում։ Հերսների շիրիմներին ծաղիկներ էին խոնարհում ոչ միայն նրանց ծնողներն ու հարազատները, այլև անծանոթներ։
Oragir.News-ը Եռաբլուրում զրուցել է 44-օրյա պատերազմում միակ որդուն կորցրած Լիլյա Ստեփանյանի հետ։
«Գարիկս 2 ամսվա ծառայող էր, որ պատերազմը սկսվեց։ Տղաս Հոկտեմբերյանի ուսումնական զորամասում էր ծառայում, կռվի ժամանակ տարան Կուբաթլու՝ առաջնագիծ։ 17 օր կռիվ տալուց հետո հոկտեմբերի 25-ին հերոսաբար զոհվել է։ Ես միայնակ եմ ապրում, միայն Գարիկիս ունեի, չեմ համակերպվում, որ իմ տղան չկա։ Իմ տղան միշտ իմ կողքին է, ամեն պահի, ամեն վայրկյան։ Ես ամբողջ օրն այստեղ եմ անցկացնում՝ Եռաբլուրում՝ իմ տղայի տանը։ Ուրիշ ոչ մեկին չունեմ, միայն իմ Գարիկն էր։ Իմ նպատակը, իմ հույսը, իմ հավատը Գարիկս էր։ Հիմա ապրելու իմաստ չեմ տեսնում, իմ հանգստությունը միայն Եռաբլուրում է։ Հոկտեմբերի 24-ի առավոտյան զանգեց, ասեց՝ մերս, դուխո՛վ, իմ հետ ամեն ինչ նորմալ է․․․»,- պատմեց հերոսի մայրը։
Մանրամասները՝ տեսանյութում