Արցախում գրենական պիտույքների սուղ վիճակ է, գրեթե չկա, դպրոցական շորեր նույնպես չկան։ Մեր կրթության նախարարությունը պայուսակներ է հավաքում, ով ունի օգտագործած, բայց լավ վիճակում գտնվող դպրոցական պայուսակներ, հավաքեն, տրամադրեն առաջին դասարան գնացող երեխաներին, որ կարողանան նրանց ինչ-որ բանով օգնել։ Այս մասին
Oragir.News-ի հետ զրույցում ասաց Արցախի բնակչուհի Աննա Մանգասարյանը։
Հարցին՝ հնարավո՞ր է այդ խնդիրների պատճառով դպրոցները չբացվեն՝ Աննան ասաց, որ ինքը որպես ծնող դեմ է դպրոցները փակ պահելուն։
«Ինչի՞ չպետք է բացվի, մենք չգիտենք, թե ինչքան ենք այսպես անորոշ վիճակում մնալու, իսկ երեխաների կրթությունը կարևոր է։ Ով ունի հին տետրեր դրանց մեջ կգրի, ով էլ չունի՝ ինչ-որ այլ տարբերակ կգտնվի։ Բայց դպրոցները պետք է բացվեն, ես դրան եմ կողմ»,- նշեց նա։
Անդրադառնալով խանութներում վաճառվող ապրանքներին՝ Աննան ասաց, որ բոլոր խանութները դատարկ են․
«Միայն Արցախում արտադրվող կոմպոտներն են վաճառվում և հացը։ Շատ վաղուց սուրճ էլ չկա, ինչպես նաև շատ այլ ապրանքներ։ Ստենդներին մնացել են թանկարժեք խմիչքները, որոնք նախկինում վաճառվում էին, ուրիշ ոչինչ չկա»։
Արցախցին ասաց, որ տրանսպորտ չլինելու պատճառով մարդիկ ոտքով են քայլում, և գյուղից բերքը հասցնելու խնդիր կա, սակայն, եթե գյուղացին մեքենա է գտնում բերքը քաղաք հասցնելու համար, բերում է՝ լոլիկ, բադիրջան, բիբար, կարտոֆիլ։
«Գյուղացին արտադրանք ունի, ուղղակի քաղաք տեղափոխելու հարցն է, բայց եթե բերում են ամեն ինչ էլ կա։ Օրինակ՝ լոլիկը 1000-1200 դրամ է, տարվա այս եղանակի համար նորմալ գին չէ, բայց նրանց էլ մեղադրելու չի, կյանքի գնով են բերք մշակում»,- ասաց նա։
Եզրափակելով զրույցը՝ Աննան ասաց, որ արցախցիների մոտ տրամադրության անկում կա, տխուր են, բայց դա չի նշանակում, որ հավատը կոտրվել է։