Գլխավոր դատախազ Աննա Վարդապետյանի համար ամենացանկալի հյուրերը շարունակում են մնալ «անշառ երեխաները»։
Եթե մի օր տիկինը որոշի ամփոփել դատախազ լինելու իր պաշտոնավարման ժամանակահատվածը, բացի ընդդիմադիրների դեմ գործեր հարուցելուց, նրանց համար խորհրդարան գնալուց և որոշ մանր-մունր «տոնածառային ահաբեկչություն» գործեր հարուցելուց՝ հանգիստ կարող է էջերով գրել, թե քանի աշակերտի, ուսանողի հետ է հանդիպել, քանի հատ գեղեցիկ, խելացի դեմքով լուսանկարներ ունի, ինչպես է դատապարտել բռնությունը, ատելությունը, խոսել իրավունքից, դատախազի դժվար աշխատանքից․․․այս ամենով, իհարկե, Վարդապետյանը կարող է հպարտանալ։

Փոխարենը տիկին Վարդապետյանը կարող էր հանդիպել օրուգիշեր Կառավարության առջև նստացույց անող զոհվածների հարազատների հետ, կարող էր անդրադառնալ Գայանե Հակոբյանի գործին, բայց այս ամենը Վարդապետյանի «հագով չեն», ավելի անշառ է երեխաների հետ հանդիպելը, նրանց ֆոնին ուժեղ, կայացած, պրոֆեսիոնալ խաղալը, երեխաներին հաջողության պատմության «գաղտնիքները» ցույց տալը։