1995 թվականին Լոռու մարզի Շամլուղ բնակավայրը ստացել է քաղաքի կարգավիճակ, ու մինչեւ Ալավերդի քաղաքի կազմում խոշորանալը այն համարվում էր Հայաստանի երկրորդ՝ ամենափոքր ու նաեւ ամենահյուսիսային քաղաքը:
Գտնվում է Լալվար սարի ստորոտում, ծովի մակերևույթից 1200-1300 մ բարձրության վրա եւ սահմանակից է Վրաստանին:
Պղնձի հանքերի շահագործման նպատակով դեռ 18-րդ դարում Շամլուղի տարածք են հրավիրվել հույն մասնագետներ, հետո նաեւ ֆրանսիացիներ, ովքեր 1887-1914 թթ. շահագործել են հանքերը:
Շամլուղը նախկինում բազմազգ բնակավայր է եղել, որտեղ կողք կողքի ապրել և աշխատել են 16 ազգության ներկայացուցիչներ՝ հույներ, վրացիներ, ռուսներ և ֆրանսիացիներ:
Շամլուղ բնակավայրի կազմում են չորս թաղամասեր` Բենդիկ, Ցլաքար, Շամլուղ և Վերին Ախթալա: Բոլոր թաղամասերը ՝ բացառությամբ Ցլաքարի քաղաքի, մի քանի կիլոմետր հեռավորություն ունեն, դժվարամատչելի ճանապարհներ ու այսօր գրեթե կիսադատարկ են:
Վերին Ախթալայում ընդամենը մեկ ընտանիք է ապրում, Բենդիկում՝ 12, ու այդ թիվը տարեցտարի պակասում է:
Բայց կան նաեւ մարդիկ, ովքեր տարիներ առաջ հեռացել ու առանց հայրենի եզերքի ապրել չեն կարողացել: Այդ մարդկանից է Բենդիկի բնակիչ 82-ամյա Յուրա Յանգաբոզովը:
Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացի է, 11 տարի այնտեղ է ապրել, տուն ունի, սակայն իր կյանքը Բենդիկից բացի՝ ուրիշ ոչ մի տեղում չի պատկերացնում:
Տեսանյութ: