Բագրատ Հարությունյանը ֆեսբուքյան իր էջում գրել․
«5-րդ դասարանում անցնում են մի առարկա, որը կոչվում է «Բնություն» - լավա, որ երեխաները բնությունից խաբար լինեն ․․․ առարկայի անվանումը ինձ տարօրինակ է թվում, բայց դե դա իմ պրոբլեմն է ․․․
Հիմա, 15-17-րդ էջերում երեխաներին հորդորում են փորձնական ճանապարհով չափել ընտանի կենդանիների ջերմաստիճանն ու գրել դրա մասին պատմություն։ Էլի լավա, մարդը որ մի բան անում է, ավելի լավ է հիշում ու հասկանում քան զուտ կարդացածը ․․․
Միայն մի պուճուր պռոբլեմ կա։ Ընտանի կենդանիների ջերմաստիճանի ճշգրիտ չափումը կատարվում է ռեկտալ մեթոդով, կարծում եմ մանրամասնելու կարիք չկա․․․ ու ստեղից մի քանի մտահոգություն է առաջանում մոտս
1 - արդյո՞ք կենդանին սաղ կմնա նման պատմության համար նյութ հավաքելու ընթացքում, եթե չափումը անի անփորձ երեխան
2 - արդյո՞ք երեխային նման փորձառությունը պետք է
3 - արդյո՞ք ուսուցիչը պատրաստ է կարդալ նման պատմություններ
4-արդյո՞ք ծնողները պատրաստ են զոհաբերել 1 թվային ջերմաչափ ու 1 կենդանի մի դասի համար
5- արդյո՞ք մենք ուզում ենք ինչ-որ բան սովորեցնել երեխային, թե ուզում ենք ծնողները հերթական կռուտիտը հորինեն, որ համ տնայինը լինի պատրաստ համ կենդանին ողջ-առողջ լինի, համ երեխայի հոգեկանը չխանգարված մնա, համ ուսուցչի երազները ջինջ ․․․
Լավ, սենց առաջադրանք հորինողին դժվա՞ր էր կամայական անասնաբույժի հետ խորհրդակցեր իր մտահղացման վերաբերյալ»: