Ադրբեջանական Caliber.az իշխանամերձ լրատվական ռեսուրսը
հարցազրույց է վերցրել ռուսաստանյան ադրբեջանամետ պրոպագանդիստ Մաքսիմ Շևչենկոյից։
Հարցազրույցի ընթացքում անդրադառնալով ժամանակակից Ֆրանսիային և նրա ունեցած ռազմաքաղաքական դերակատարությանը, Շևչենկոն, մասնավորապես, հիշատակել է այն փաստը, որ Ուկրաինայում պատերազմի սկզբից սկսած՝ Ֆրանսիան ցուցադրում է եվրոպական երկրների առաջնորդի իր նպատակադրությունները։
Շևչենկոն, մասնավորապես, փորձել է ադրբեջանցիներին հասցնել այն միտքը, որ Ֆրանսիան սկսել է լրջորեն զբաղվել Հարավային Կովկասով, և որ Ադրբեջանն իզուր է թերագնահատում Եվրոպայի ամենաուժեղ պետություններից մեկին։
Առհասարակ, հարցազրույցի զգալի մասը կարելի է անվանել «Ֆրանսիայի մասին ադրբեջանական միֆերի ավերում»։
Ինչ արժե միայն պրոպագանդիստի այն արտահայտությունը, որ «Ֆրանսիան կարող է տառացիորեն անցնել Թուրքիայի վրայով», ինչպես նաև Շևչենկոյի այն միտքը, որ Ֆրանսիան հիանալի հարաբերություններ ունի Իրանի հետ և ըստ էության ոչ մի լուրջ հակասություն՝ Ռուսաստանի հետ։ Այսինքն, Մաքսիմ Շևչենկոն բառացիորեն հասկացնել է տալիս ադրբեջանցիներին, որ Հայաստանում Իրանի և Ֆրանսիայի շահերը համընկնում են։ Եվ դա՝ հանուն Թուրքիային անկյուն խցկելու ռեգիոնալ ծրագրի կատարման։ Իսկ ինչպես հայտնի է, Թուրքիայի թուլացման և ներկայիս դիրքերից իջեցման վիճակն Ադրբեջանին ոչ մի լավ բան չի խոստանում։
Ընդհանուր առմամբ, կարելի է այդպես էլ ընկալել ստեղծվող իրավիճակը։ Հիշենք թեկուզ ադրբեջանական մամուլի բոլոր այն հրապարակումները, թե «Ֆրանսիան իրենից ոչինչ չի ներկայացնում», թե ֆրանսիական սպառազինությունը «ոչ մի բան» է․․․
Առհասարակ հարկ է հիշատակել, որ Ադրբեջանը բարեկամ է դարձել Մեծ Բրիտանիայի՝ Ֆրանսիայի դարավոր մրցակցի և հակառակորդի հետ, բայց հայտնի բան է, որ Բրիտանիային թշնամանալը վտանգավոր է, իսկ բարեկամալը՝ կործանարար։
Դե, իսկ Մաքսիմ Շևչենկոյի «Լեռնային Ղարաբաղի «վերադարձը» (չակերտները մերն են – խմբ․) Ադրբեջանի համար ոչ մի ռազմավարական նշանակություն չունի» արտահայտությունը հարցազրուցավարին բոլորովին տխրեցրեց։
Հարցազրույցում, բնականաբար, հայ ժողովրդին վերաբերող բազմաթիվ շահարկումներ և ապատեղեկատվություն ևս կան․ ի վերջո, պետք էր գոնե ինչ-որ կերպ գոհացնել ադրբեջանական լսարանին, բայց մեծ հաշվով՝ Մաքսիմ Շևչենկոն այդպես էլ չկարողացավ իրեն սնուցող իշխանության համար ապահովել բարձր տրամադրություն։
Տիգրան Աթանեսյան