Մնում է կռիվ տալ լինելության համար, իսկ դրանից ավելիի համար հույս չունենալ․ Սահրատ Պետրոսյան
Ներքին
1 տարի առաջ - 00:01 08-07-2023
Սահրատ Պետրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․
«Ճարտարապետների համաշխարհային կոնգրեսից վերադարձի ճանապարհին աչքիս տակով անցկացրեցի Երեւանյան անցուդարձը!!!
Հայաստանյան անցուդարձին դժվար է չհետեւել, հատկապես լինելիության վերջին ճիգերը, լինելության մասով չհանձնվողներին ու նրանց վրա «տժժժացող-սուտի հիպսթերներին» դժվար է չնկատել նույնիսկ երբ մեկ ամսից ավելին բացակայում ես։
Երեւանյան անցուդարձում փոխքաղաքապետարանի բակ բարեկարգելու, վերելակ դնելու, մուտք կազմակերպելու չլիազորված «լիազորության» վրա հիմնված լրահոսին ես հետեւում, անճաշակ մանկապարտեզների անորակ շինարարությանը, սրանց նոր «քաղաքաշինական խորհրդի» կազմի մասին ես լսում, այլընտրանք առաջարկող ուժերի առաջարկներին ես հետեւում, ովքեր կա՛մ գեոպոլոտիկա են խաղում, կա՛մ մարդկանց ականջներին լապշա կախում՝ խաղալով սենտիմենտների հետ։ Ոչ մի հույսի նշույլ որ կլինենք ճիշտ ճանապարհի վրա...
Այս ամենն ավելի ցավոտ ա դառնում, երբ աշխարհի քաղաքային պլանավորումը փոխած Կոպենհագենում շփվում ես դրա «հեղինակ» Յան Գեհլի, 15 րոպենոց քաղաքի թեզի հեղինակ Կառլոս Մորենոյի, նախորդ տարվա Պրիցքեր մրցանակի (ճարտարապետության նոբելյան մրցանակի) դափնեկիր Ֆրեդրիկ Կերեի հետ։ Տեսնում ես թե Ադրբեջանը քանի հոգով է ներկայացել ու ինչքան լավ է զգում իրեն Ճարտարապետների միջազգային միությունում, թե ինչպե՞ս է վրացի մի գործունյա կին համակարգում Արեւելյան Եվրոպան, Միջին Արեւելքն ու ԱՊՀ-ն ներառող խումբը միությունում։
Իսկ ո՞ւր ենք մենք... Լինելու ու չլինելու, քաղաքային պլանավորումն ու կառավարումը շրիշակի մակարդակի իջեցնելու, սրա նրա հետ լավ լինելու շրջանակում մի պատվեր պակաս կամ ավել ունենալու, մեր երեխաների ապագան կեղտոտ օդով ու առանց նորմալ կանաչ մաշացնելու ճանապարհին ենք։
Լավ, որն է ելքը։ Չգիտեմ... Ավելի շուտ գիտեմ, բայց այնքան հեռու է թվում ճիշտ ճանապարհի սկզբնակետին մոտենալու ու դրա ընթացքը ապահովելու համար իրավիճակը։ Ես կարծում էի Երեւանի քաղաքապետարանի ընտրությունները կարող էին լինել հնարավորություն, կարծում էի 2018-ին սխալվողներն ու «սերնդափոխության» մեջ լուծում գտնողները պետք է եզրակացություններ անեին, կարծում էի կգա ժամանակ երբ մեր տարիներով կուտակած փորձը կնպաստեր հանրությանը նորմալ կենսամիաջավայր ապահովելուն, որ մասնագիտական հանրույթը կլիներ պակաս «փալաս», երբ երկրի ու քաղաքի կառավարումը կվստահվեր մեծահոգի մարդկանց (գիտեք ինչ եմ մտածում նրանց մասին)։
Պարզվեց, որ դա անհնար է։ Մնում է կռիվ տալ լինելության համար, իսկ դրանից ավելիի համար հույս չունենալ, նույնսիկ դա այս պահին շատ է թվում....»։
«Ճարտարապետների համաշխարհային կոնգրեսից վերադարձի ճանապարհին աչքիս տակով անցկացրեցի Երեւանյան անցուդարձը!!!
Հայաստանյան անցուդարձին դժվար է չհետեւել, հատկապես լինելիության վերջին ճիգերը, լինելության մասով չհանձնվողներին ու նրանց վրա «տժժժացող-սուտի հիպսթերներին» դժվար է չնկատել նույնիսկ երբ մեկ ամսից ավելին բացակայում ես։
Երեւանյան անցուդարձում փոխքաղաքապետարանի բակ բարեկարգելու, վերելակ դնելու, մուտք կազմակերպելու չլիազորված «լիազորության» վրա հիմնված լրահոսին ես հետեւում, անճաշակ մանկապարտեզների անորակ շինարարությանը, սրանց նոր «քաղաքաշինական խորհրդի» կազմի մասին ես լսում, այլընտրանք առաջարկող ուժերի առաջարկներին ես հետեւում, ովքեր կա՛մ գեոպոլոտիկա են խաղում, կա՛մ մարդկանց ականջներին լապշա կախում՝ խաղալով սենտիմենտների հետ։ Ոչ մի հույսի նշույլ որ կլինենք ճիշտ ճանապարհի վրա...
Այս ամենն ավելի ցավոտ ա դառնում, երբ աշխարհի քաղաքային պլանավորումը փոխած Կոպենհագենում շփվում ես դրա «հեղինակ» Յան Գեհլի, 15 րոպենոց քաղաքի թեզի հեղինակ Կառլոս Մորենոյի, նախորդ տարվա Պրիցքեր մրցանակի (ճարտարապետության նոբելյան մրցանակի) դափնեկիր Ֆրեդրիկ Կերեի հետ։ Տեսնում ես թե Ադրբեջանը քանի հոգով է ներկայացել ու ինչքան լավ է զգում իրեն Ճարտարապետների միջազգային միությունում, թե ինչպե՞ս է վրացի մի գործունյա կին համակարգում Արեւելյան Եվրոպան, Միջին Արեւելքն ու ԱՊՀ-ն ներառող խումբը միությունում։
Իսկ ո՞ւր ենք մենք... Լինելու ու չլինելու, քաղաքային պլանավորումն ու կառավարումը շրիշակի մակարդակի իջեցնելու, սրա նրա հետ լավ լինելու շրջանակում մի պատվեր պակաս կամ ավել ունենալու, մեր երեխաների ապագան կեղտոտ օդով ու առանց նորմալ կանաչ մաշացնելու ճանապարհին ենք։
Լավ, որն է ելքը։ Չգիտեմ... Ավելի շուտ գիտեմ, բայց այնքան հեռու է թվում ճիշտ ճանապարհի սկզբնակետին մոտենալու ու դրա ընթացքը ապահովելու համար իրավիճակը։ Ես կարծում էի Երեւանի քաղաքապետարանի ընտրությունները կարող էին լինել հնարավորություն, կարծում էի 2018-ին սխալվողներն ու «սերնդափոխության» մեջ լուծում գտնողները պետք է եզրակացություններ անեին, կարծում էի կգա ժամանակ երբ մեր տարիներով կուտակած փորձը կնպաստեր հանրությանը նորմալ կենսամիաջավայր ապահովելուն, որ մասնագիտական հանրույթը կլիներ պակաս «փալաս», երբ երկրի ու քաղաքի կառավարումը կվստահվեր մեծահոգի մարդկանց (գիտեք ինչ եմ մտածում նրանց մասին)։
Պարզվեց, որ դա անհնար է։ Մնում է կռիվ տալ լինելության համար, իսկ դրանից ավելիի համար հույս չունենալ, նույնսիկ դա այս պահին շատ է թվում....»։
Ամենից շատ դիտված
16:45 Աննա Հակոբյանը դուրս է գալիս միջազգային ասպարեզ․ կրթվելու 30.000 դոլարը չի վճարելու, բայց ծախսեր լինելու են
14:20 Նման բան չէի տեսել. Բյուրավանի բնակիչները շոկի մեջ են կարկուտի հետևանքներից
15:50 Մաշտոցի պողոտայում քաոս է․ առևտրականների ապրանքը խլած քաղաքապետարանի աշխատակիցը փախել է
16:52 Վարորդական վկայականները դարձրեք էլեկտրոնային, ամեն 10 տարին մեկ չփոխեն, լրացուցիչ ծախս չկատարեն
17:35 Անձնակազմի մեծ մասն ազատման դիմում է գրել․ Պուշկինի դպրոցի պատասխանը՝ տնօրենի հեռացմանը
00:03 Ձերբակալել են գյումրեցի հետաքննող լրագրող Լիլիթ Աղեկյանին
19:58 Գազալցակայանը տուգանվել է 4 միլիոն 726 հազար դրամի չափով
20:15 Կարդինալների կոնկլավն ընտրել է Հռոմի 267-րդ պապին
19:10 Ինձ 5 մլն տուգանել են, բայց 5 մլն երազում էլ տեսած չկամ, ո՞նց պիտի վճարեմ, տուն էլ չունեմ․ առևտրական
12:52 Նոր Նորքի թաղապետը Չախոյանին բարձր վարձատվությամբ աշխատանք է առաջարկել և մերժում ստացել
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: