Երևանում բացվեց նկարիչ Աշոտ Ավագյանի ցուցահանդեսը, որը, թեև ներկայացվում է որպես մաքուր կերպարվեստ, առաջին իսկ հայացքից բացահայտում է իր ուժեղ քաղաքական ենթատեքստը։ Ավագյանի աշխատանքներում պայքարի, կորուստների և վերադարձի շուրջ կառուցված խորհրդանշական դրվագները դիտողին տանում են պատերազմական զգացողությունների շրջան:
«Ցուցահանդեսը վերջին յոթ տարվա իմ մտածումների արտահայտությունն է», – այս մասին
Oragir.News-ի հետ զրույցում նշեց գեղանկարիչ Աշոտ Ավագյանը։
Ցուցահանդեսի միջուկը պայքարի և դիմադրության գաղափարն է․ հերոսական, երբեմն մութ և ծանր գույներով արված կերպարները մարմնավորում են մի հասարակություն, որը դեռ չի ավարտել իր ճամփան։ Ռևանշի գաղափարը հստակ երևում է արվեստի լեզվով՝ ոչ որպես քաղաքական հռչակագիր, այլ որպես հասարակական ենթագիտակցության արձագանք։
Աշոտ Ավագյանի նկարները կարծես հիշեցնում են, որ քաղաքականությունից դուրս ոչինչ չկա, հատկապես հայկական իրականությունում, որտեղ յուրաքանչյուր մշակութային իրադարձություն, ուզած թե չուզած, կրում է ժամանակի ծանրությունը։
Այնուամենայնիվ, Ավագյանի խոսքով՝ ոչ ոք պարտավոր չէ հետաքրքրվել քաղաքականությամբ, քանի որ հասարակության տարբեր շերտերում մարդիկ ունեն տարբեր հետաքրքրություններ և նախասիրություններ։
Գեղանկարիչը նաև խոսեց իր անձնական փորձի մասին. «Մեր ունեցած պարտությունները ինձ վրա շատ վատ ազդեցություն ունեցան. 6–7 ամիս չէի կարողանում դուրս գալ հոգեբանական ծանրությունից։ Երբ մի փոքր ուշքի եկա, հասկացա, որ պետք է մաքրեմ շուրջս, և այդ գործընթացում գտա ջրաման, որով Հադրութից ջուր էի բերել։ Այս ամենը կապեցի «Ռևանշի» գաղափարախոսության հետ», – ասաց նա։
Ցուցադրվող նմուշների մեջ միայն նկարներ չեն, կան նաև հետաքրքիր քարեր և լուսանկարներ։ Այնուամենայնիվ, Ավագյանի համար ամենահոգեհարազատը ջրամանն է, քանի որ այն անընդհատ հիշեցնում է, որ պետք է պայքարել, հզորանալ և հասկանալ, որ արևի տակ տեղ գրավելու համար միշտ պետք է պայքարել։
Ավագյանը ցավով նկատեց, որ «մեր ժողովուրդը քնած է», և դա բացասաբար է ազդել պարտված լինելու զգացողության, ինչպես նաև պրոպագանդայի վրա, որն իր հերթին մեծացրել է անզորության տպավորությունը։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։