Քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը տելեգրամի իր ալիքում գրել է․
«Մեր վարած քաղաքականության հեղինակը ժողովուրդն է, հետևաբար ժողովուրդը չի կարող չքվեարկել իր հեղինակածի օգտին, հայտարարում է Հայաստանի վարչապետ Փաշինյանը:
Սա ևս, պարզ մանիպուլյացիա է:
Որտե՞ղ է վարվող քաղաքականությանբ մեջ ժողովրդի «հեղինակային իրավունքը», որտե՞ղ է վկայությունը, որ վարվող քաղաքականության հեղինակը ժողովուրդն է:
Միակ շատ, թե քիչ տրամաբանական մեկնակետ կարող է լինել 2021 թվականի խորհրդարանի արտահերթ ընտրությունը:
Հետևաբար, դիտարկում ենք, թե այդ ընտրությանը ի՞նչ է խոստացել Նիկոլ Փաշինյանը՝ որպես խաղաղության բովանդակություն: Մի կողմից ավելորդ է կրկնել, մյուս կողմից պետք է, որպեսզի աշխատի տրամաբանությունը, բանականությունը, այլ ոչ թե մանիպուլյացիան:
Նիկոլ Փաշինյանը 2022 թվականից ձեռնaմուխ է եղել 2021-ին ներկայացրած խաղաղության տրամագծորեն հակառակ բովանդակության կազմավորմանը: Այն քաղաքականությունը, որ նա վարում է, մշակվել է օրինակ Շարլ Միշելի, ոչ թե հայ ժողովրդի հեղինակությամբ: Այն Շարլ Միշելի, որին Իլհամ Ալիևը շնորհակալություն էր հայտնում հայ-ադրբեջանական խաղաղության գործընթացի օրակարգային կարևոր հարցերի համար:
Համահեղինակ է իհարկե Էմանուել Մակրոնը: Գուցե մի քիչ ավելին է Էնթոնի Բլինքենը:
Նրանք հայ ժողովուրդ չեն: Նրանք հայ ժողովրդի մի մասի էթնիկ զտման «ճարտարապետներն» են:
Բայց, նրանք իհարկե իրենց աշխարհաքաղաքական շահերի պաշտպաններն են, մենք իհարկե պետք է հասկանանք ու գնահատենք նրանց արածը, ինչպես նաև՝ ի դեպ, նրանց արածի համատեքստում էլ Ադրբեջանի հետ Ռուսաստանի պայմանավորվածության հանգամանքները, բայց մեր հարցնելիքն ու ասելիքը կարող է և պետք է լինի Հայաստանի կառավարությանը, ով էլ այն լինի»: