Հայաստանում գործող ավելի քան 80 մասնավոր մանկապարտեզ, նախակրթարան, քոլեջ, երեխաների զարգացման ու խնամքի կենտրոններ լիցենզիա չունեն:
Մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովն այս հաստատություններից պահանջել է կա՛մ 1-2 ամսվա ընթացքում լիցենզավորվելու համար դիմել Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարություն, կա՛մ էլ տեղեկացնեն ծնողներին, որ առաջիկայում դադարեցնելու են իրենց աշխատանքը:
Լիցենզիա ստանալու համար մասնավոր մանկապարտեզները պետք է գործունեություն ծավալեն հասարակական նշանակության շենքերում, հստակ տարանջատված լինեն աշխատող անձնակազմի և երեխաների սանհանգույցները, քնելու, ճաշելու և խաղալու սենյակները, պարտադիր է նաև բուժկետի, բուֆետի, հանդերձարանի առկայությունը և այլն: Բացի այդ, երեխաներին մատուցվող ծրագրերը պետք է համապատասխանեն նախարարի հրամանով հաստատված չափորոշիչներին, մասնագետները լինեն դիպլոմավորված:
Oragir.News-ի հետ զրույցում կրթության փորձագետ Ատոմ Մխիթարյանը այս իրողությունը պայմանավորում է Հայաստանում ստեղծված բարձիթողի իրավիճակով։ Նրա խոսքով՝ պետությունն ըստ էության նախադպրոցական կրթությանը մատների արանքով է նայել, ինչի հետևանքով զարգացման կենտրոնները, մասնավոր մանկապարտեզներն ու դպրոցները «սնկի նման աճել են»։
«Հիմա պետությունը փորձ է անում այն իրավիճակն ինչ-որ ձև կարգավորել, ինչը համապատասխան հաստատություններում ու նրանց ղեկավարների մոտ դժգոհության ալիք է բարձրացել։ Դրանով կարող եմ այս իրավիճակը բացատրել»,- ասաց նա։
Oragir.News-ի հարցին, թե այս հաստատությունների փակումն ի՞նչ հետևանքներ կարող է ունենալ, հատկապես պետական մանկապարտեզների ծանրաբեռնվածության պայմաններում՝ Ատոմ Մխիթարյանը պատասխանեց. «Առանց այդ էլ Հայաստանում այժմ 3 երեխայից 1-ը ընդհանրապես մանկապարտեզ գնալու հնարավորություն չունի, մյուսն էլ՝ գնում է վճարովի մանկապարտեզ։ Հիմա ստացվում է, որ կրկնակի կավելանա այն երեխաների թիվը, որոնք պետական մանկապարտեզներ հաճախելու հնարավորություն չեն ունենա։ Սա իր հերթին ազդելու է այդ երեխաների հետագա կյանքի և ընդհանրապես՝ Հայաստանում կրթության որակի վրա՝ բացասական նշանով»։
Կրթության փորձագետը շեշտում է՝ այս իրավիճակում է անհրաժեշտ է կայացված և առաջիկայում կայացվելիք խիստ որոշումները չեղարկել, ինչպես նաև ժամանակ տալ այս հաստատություններին։ Ըստ նրա՝ այդ ժամկետը խելամիտ լինի։
«Այսինքն՝ չլինի 1 օր կամ 1 ամիս։ Պետք է համապատասխան ժամկետ տան, որպեսզի այդ հաստատությունները համապատասխանեցվեն առկա չափորոշիչներին ու պահանջներին, ինչից հետո նոր նրանք ովքեր չեն անի, կամ չեն կարողանա անեն՝ վերջիններիս փակման հարցը քննարկել»,- եզրափակեց նա։