«32 տարին հերիք է, որ Կառավարության պատասխանը դրական լինի»,-այսօր
Oragir.News-ի հետ զրույցում ասաց Արծվաշեն համայնքի ղեկավար Մամիկոն Խեչոյանը՝ անդրադառնալով այն իրողությանը, որ արծվաշենցիների ստորագրությամբ նամակ է ներկայացվել ՀՀ կառավարությանը՝ պահանջելով ընդունել նրանցից գոնե հինգին և քննարկել ունեցվածքի կորստի փոխհատուցման, ինչպես նաև վերջերս Արծվաշենի շուրջ տարածված կնճռոտ հարցերը:
Խեչոյանի խոսքով՝ 1992 թվականի օգոստոսի 8-ին Ադրբեջանի կողմից օկուպացված Արծվաշենում 633 տնտեսություն է եղել, որի փոխհատուցման գումարը մինչ օրս Կառավարությունը չի հատկացրել:
«Մենք էլ ենք բռնի տեղահանված, և որ մենք էլ կարող ենք օգտվել պետական աջակցությունից: Վերջերս նաև շատ է քննարկվում Արծվաշենը վերադարձնելու մասին հարցը: Այս ամենի պարզաբանումը ստանալու նպատակով էլ 5 օր առաջ դիմել ենք Կառավարությանը և սպասում ենք պատասխանի»:
Oragir.News-ի հարցին՝ Արծվաշենը վերադարձնելու դեպքում արդյոք բնակիչները կվերադառնան այնտեղ, Խեչոյանը վստահեցրեց.
«Իհարկե: Ընդ որում՝ 3 սերունդ ավելի քան 130 տարի այնտեղ է ապրել, տնտեսություն է ունեցել, գերեզման է ունեցել: Հիմա Ադրբեջանն այնտեղ որևէ տարրական աշխատանք չի կատարում. իրենք այս հողն իրենցը չեն համարում: Ամեն ինչ ջարդել, փշրել են, նորն էլ չեն սարքել»:
Խեչոյանի խոսքով՝ դեռ 1992 թվականին Լևոն Տեր-Պետրոսյանի բանավոր պայմանավորվածությամբ Արծվաշենը փոխանակել է Ադրբեջանի 3 անկլավի հետ:
«88-ից հետո՝ Ադրբեջանի 3 անկլավները Հայաստանին զիջելուց հետո՝ 1992-ին, որոշվեց, որ այդ մի անկլավն էլ մերոնք պիտի տան:
Քանի որ Արծվաշենով ոչ մի լոգիստիկ ճանապարհ չի անցնում, այն ադրբեջանցիներին հետաքրքիր չէ, իսկ Հայաստանին հետաքրքիր է, որ իր երակները չկտրվեն թե՛ Կապան-Իրան, թե՛ Նոյեմբերյան-Վրաստան ուղղությամբ»:
Խեչոյանը նաև մտահոգություն հայտնեց, որ պարտությամբ պսակված պատերազմից հետո Հայաստանի Հանրապետությունը ի զորու չէ կռվով այն վերադարձնել.
«Հակառակ կողմը գերիշխող դիրք ունի, իսկ մեր մի անկլավը պաշտպանելու համար 50կմ շառավղով պետք է զինվորներ կանգնեն. 3000 մարդու համար 10-15 հազար զոհը ո՞նց կլինի: Թե ինչ եզրով կգան հաշտության, պարզ չէ»:
Եզրափակելով խոսքը՝ Խեչոյանը նշեց, որ այս պահին Կառավարությունից սպասում են դրական արձագանքի՝ հանդիպելու իրենց հետո.
«Դրական արձագանք միշտ է եղել, երբ հանդիպում ենք խնդրել, հետևաբար ակնկալում ենք հանդիպում, բայց թե ինչ արդյունք կունենա, նորից եմ ասում, որ 32 տարին բավական երկար է դրական արդյունքի սպասելու համար»: