Ուղիղ եթեր
-
«Արար» հիմնադրամը նշում է հիմնադրման 10-ամյակը. ՈւՂԻՂ
2 ժամ առաջ -
ԱԺ-ն արտահերթ նիստ է գումարել. ՈւՂԻՂ
4 ժամ առաջ -
Կառավարության անդամների ճեպազրույցները. ՈւՂԻՂ
5 ժամ առաջ
վերջին լուրեր
Ներքին
11 րոպե առաջ
Դեկտեմբերի 15-ից սկսվում է պետական ավարտական և միասնական քննությունների հայտագրումը․ ԳԹԿ
Ներքին
Տեսանյութ
41 րոպե առաջ
Բանակի վերափոխման ծրագիրն ավելի շատ հարցեր է առաջացնում, քան տալիս պատասխաններ․ Դավիթ Փախչանյան
Իզաբելլան ասում էր՝ Անահիտը շատ է նման հորը, նայել չի լինում. Գոհար Չարենցի հուշերից
Տպագրվել է Եղիշե Չարենցի «Էպիգրամներ և սատիրական բանաստեղծություններ» անունը կրող ժողովածուն։ Այն կազմել է Գոհար Չարենցը։
Չարենցի 86-ամյա տարելիցի կապակցությամբ այսօր տեղի ունեցավ գրքի շնորհանդեսը։ Չարենցի հայտնի «սև տետրի» գործերը տպագրվում են՝ հավատարիմ մնալով չարենցյան ձեռագրերին։ Որոշ ձեռագրերի դեպքում տպագրված էջի կողքին առկա են նաև ձեռագիր տարբերակները։
Oragir.News-ն այսօր հյուրընկալվել է Եղիշե Չարենցի թանգարանում և զրուցել Չարենցի թոռնուհու՝ Գոհար Չարենցի հետ։ Վերջինս մեզ հետ կիսվեց իր հիշողություններով։
«Մայրս՝ Անահիտ Չարենցը՝ Չարենցի կրտսեր դուստրը, երկու տարեկան էր, երբ Չարենցին տարել են Երևանի բանտ, իսկ մի քանի ամիս անց էլ բանտարկվել է նաև մայրը՝ Իզաբելլա Չարենցը, ապա աքսորվել և այնտեղից վերադարձել միայն 35 տարի անց, երբ երեխաներն արդեն մեծ էին։ Մորս պահում էր տատիկը, իսկ մորաքրոջս տվեցին մանկատուն։ Մինչև 1955 թվականը Չարենցը արգելված գրող էր։ Նրա անունը տալն էր նույնիսկ արգելված, իսկ ստեղծագործություններն ու գրքերը որևէ մեկը չէր կարդում, կամ նույնիսկ չէին ասում, որ իրենք ունեն տանը պահած։ Մայրս ինձ պատմել է, որ երբ ինքը 10 տարեկան երեխա էր, և Չարենցը դեռ արդարացված չէր, իր հայերենի ուսուցչուհին իրեն սովորեցրել էր «Ես իմ անուշ Հայաստանի» բանաստեղծությունը՝ իհարկե, չասելով, որ նրա հայրն է գրել։ Եվ պատմում է, որ հաճախ իրեն կանչում էին ուսուցչանոց և ֆիզկուլտուրայի ուսուցչին դռան առջև կանգնեցնելով, որ որևէ մեկը չմտնի՝ արտասանել էին տալիս «Ես իմ անուշ»-ը։ Եվ ասում է, որ ինքն այն ժամանակ շատ զարմանում էր, որ իր արտասանելու ժամանակ բոլորը լաց էին լինում։ Տարիներ հետո հասկացավ։
Մորից երեխաների բաժանումն այնքան էլ սոսկալի չէր․ իրենք նամակագրական կապ ունեին, պարզապես չէին տեսել իրար այդքան տարի։ Դրանից առաջ մեկ-երկու անգամ մեկ օրով, երկու օրով, մի քանի օրով գալիս էր և ճանաչում էին իրար։ Հիշում եմ, որ ես ինքս տեսա մի անգամ տատիկիս՝ Իզաբելլային, որ շատ տխուր աչքեր ուներ և միշտ սևի մեջ էր։ Հարցնում էին՝ ինչու է միշտ Արփիկի մոտ մնում, իսկ Անահիտի տանը՝ ոչ այնքան, ասում էր՝ ախր շատ նման է հորը, չեմ կարողանում նայել»,-պատմեց Գոհար Չարենցը։
Չարենցի 86-ամյա տարելիցի կապակցությամբ այսօր տեղի ունեցավ գրքի շնորհանդեսը։ Չարենցի հայտնի «սև տետրի» գործերը տպագրվում են՝ հավատարիմ մնալով չարենցյան ձեռագրերին։ Որոշ ձեռագրերի դեպքում տպագրված էջի կողքին առկա են նաև ձեռագիր տարբերակները։
Oragir.News-ն այսօր հյուրընկալվել է Եղիշե Չարենցի թանգարանում և զրուցել Չարենցի թոռնուհու՝ Գոհար Չարենցի հետ։ Վերջինս մեզ հետ կիսվեց իր հիշողություններով։
«Մայրս՝ Անահիտ Չարենցը՝ Չարենցի կրտսեր դուստրը, երկու տարեկան էր, երբ Չարենցին տարել են Երևանի բանտ, իսկ մի քանի ամիս անց էլ բանտարկվել է նաև մայրը՝ Իզաբելլա Չարենցը, ապա աքսորվել և այնտեղից վերադարձել միայն 35 տարի անց, երբ երեխաներն արդեն մեծ էին։ Մորս պահում էր տատիկը, իսկ մորաքրոջս տվեցին մանկատուն։ Մինչև 1955 թվականը Չարենցը արգելված գրող էր։ Նրա անունը տալն էր նույնիսկ արգելված, իսկ ստեղծագործություններն ու գրքերը որևէ մեկը չէր կարդում, կամ նույնիսկ չէին ասում, որ իրենք ունեն տանը պահած։ Մայրս ինձ պատմել է, որ երբ ինքը 10 տարեկան երեխա էր, և Չարենցը դեռ արդարացված չէր, իր հայերենի ուսուցչուհին իրեն սովորեցրել էր «Ես իմ անուշ Հայաստանի» բանաստեղծությունը՝ իհարկե, չասելով, որ նրա հայրն է գրել։ Եվ պատմում է, որ հաճախ իրեն կանչում էին ուսուցչանոց և ֆիզկուլտուրայի ուսուցչին դռան առջև կանգնեցնելով, որ որևէ մեկը չմտնի՝ արտասանել էին տալիս «Ես իմ անուշ»-ը։ Եվ ասում է, որ ինքն այն ժամանակ շատ զարմանում էր, որ իր արտասանելու ժամանակ բոլորը լաց էին լինում։ Տարիներ հետո հասկացավ։
Մորից երեխաների բաժանումն այնքան էլ սոսկալի չէր․ իրենք նամակագրական կապ ունեին, պարզապես չէին տեսել իրար այդքան տարի։ Դրանից առաջ մեկ-երկու անգամ մեկ օրով, երկու օրով, մի քանի օրով գալիս էր և ճանաչում էին իրար։ Հիշում եմ, որ ես ինքս տեսա մի անգամ տատիկիս՝ Իզաբելլային, որ շատ տխուր աչքեր ուներ և միշտ սևի մեջ էր։ Հարցնում էին՝ ինչու է միշտ Արփիկի մոտ մնում, իսկ Անահիտի տանը՝ ոչ այնքան, ասում էր՝ ախր շատ նման է հորը, չեմ կարողանում նայել»,-պատմեց Գոհար Չարենցը։
Ամենից շատ դիտված
22:18 Արմավիրի մարզի գյուղերից մեկում մայրը հայտնաբերել է որդու դին․ shamshyan.com
21:45 Գործարարը շարունակում է տատիկին «կալանքի» տակ պահել՝ առանց լույսի ու ջրի
20:00 5-10 հազար դրամի համար ոտնահարվելու է Մայր օրենքը․ մեքենաների ներսը կնկարահանվի
21:20 Բոլորի հետ էլ լավ եմ, բոլորի հետ էլ ինձ կարող են ասոցացնել. Գյումրիի քաղաքապետի թեկնածու
19:20 Դեկտեմբերին չբացակայեք, բժշկի թուղթը չի անցնելու․ «Երևան սիթին» սպառնում է աշխատողներին
22:45 Հեռացված վարորդները 4 ժամ է՝ սպասում են. «Երևանի ավտոբուս» ՓԲԸ-ի տնօրինությունը դեռ չի ընդունել նրանց
23:12 Նոր լուսանկարներ՝ դերասան Կարո Հովհաննիսյանի հարսանիքից
07:15 Հովիկ Աղազարյանի նյարդերը տեղի տվեցին. դիմում` ԱԺ նախագահին. Ժողովուրդ
17:27 Չկասկածեք, բոլոր օրինական միջոցները կգործադրվեն՝ Աղազարյանին մանդատից զրկելու համար․ Փաշինյան
23:00 Հովիկ Աղազարյանին շանտաժ են անում, որ ՔՊ-ականների հանցանքները չբացահայտի
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: