Իշխանության բոլոր քայլերի նկատմամբ հարմարվողականությունը, լուռ համաձայնությունը և անտարբերությունը խժռել են բոլորիս։ Թվում է, թե հանրության մի հոծ այս ամենին ընդդիմանում է, բայց, ցավոք, տպավորությունը բացառապես օնլայն տիրույթից է, իսկ իրականության մեջ այլ պատկեր է։
Եվ երբ սկսում ես անհատ առ անհատ վերլուծել, թե սա ինչու է լռում, նա ինչու չի պայքարում, պատկերն ամբողջանում է։
Օրինակ՝ տարիներ առաջ ԵՊՀ-ում ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող դասախոսների, մտավորականների մի կուռ հանրություն կար, մարդիկ հրապարակավ, առանց կաշկանդվելու անողոք քննադատում էին իշխանություններին՝ քարը քարի վրա չթողնելով։
Այսօր այդպիսի համալսարանականների կարելի է մատների վրա հաշվել։ Հարց է առաջանում՝ ինչու կամ ինչպես է հաջողվել լռեցնել նրանց՝ հրապարակավ և պատերի տակ խոսողներին։
ԵՊՀ նիկոլական ռեկտոր Հովհաննես Հովհաննիսյանը այս ընթացքում գործադիրից ինչքան կարողացել, փող է պոկել, որի միջոցով շեշտակի բարձրացրել է աշխատավարձները։
«Մարդիկ ամբիոնի վարիչ են, կես միլիոնից մեկ միլիոն դրամ աշխատավարձ են ստանում, այնպիսի մի գումար, որի մասին կերազեին, դա իրենց կարիքները բավարարում է, ապրում են հաշտ, հանգիստ, էլ ինչի ընդդիմանալ, մտածում են՝ ընդդիմանան, դրանից էլ կզրկվեն, իսկ վերջնարդյունքում ոչինչ չի փոխվի»,- բացահայտում է մեր աղբյուրը։
Փաստորեն, իշխանությունը համալսարանականների սիրտ տանող ճանապարհը ևս գտավ։