վերջին լուրեր
Մշակույթ
1 տարի առաջ - 23:25 29-03-2023
Ինձ ժողովուրդս պահեց, հա՛, ժողովուրդս․․․
1971 թվականի մարտի 29-ին մահացել է հայ դերասան, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Ավետ Ավետիսյանը։
Միշտ հետաքրքիր է կարդալ հուշեր մեր մեծերի մասին։ Դրանք բացահայտում են ոչ միայն նրանց կյանքի մանրամասները, այլ նաև նրանց մարդկային տեսակը, որակները, մտածողությունը, հույզերը, ներքին անհանգստությունները, ուրախություններն ու մտահոգությունները։ Այդպիսի մի գեղեցիկ հուշ է պատմում Սոս Սարգսյանը` իր ավագ գործընկերոջ` դերասան Ավետ Ավետիսյանի մասին։
«Առիթը չէինք փախցնում մեծերի հետ լինել, լսել նրանց, հարցեր տալ։ Էսպես մի գեղեցիկ օր ես ու Ֆրունզը ներկայացումից հետո Ավետ Ավետիսյանին ուղեկցում ենք տուն։ Ստալինն արդեն սատկել էր, ու մարդիկ ինչ-որ չափով շունչ էին առել։ Քայլում ենք գիշերային Երևանով. Ավետն էդ օրը բացվեց։
Սովորաբար շատ զգուշավոր մարդ էր, միանշանակ հավատարիմ կոմունիստ։ Ժողովներին բոցավառ ճառեր էր ասում կոմունիստական կարգախոսներով, բայց էդ օրը հանկարծ անկեղծացավ։ Պատմում էր, թե ինչ դժվար կյանք է ունեցել, ինչեր են գլխով անցել, ու ինչ սարսափներ։
Ավետը ուրիշ տեսակ երևաց մեզ` խորը, լուռ ու մունջ տառապած, հազար ու մի փորձանքից փրկված, հազար վախի միջով անցած։ Էսօր հեշտ է դատողություններ անել, էսօր դժվար է, գրեթե անհնարին պատկերացնել ստալինյան ժամանակները, քանի որ էդքան սուտ, էդքան դաժանություն երբևէ եղած չկա։
Մեծ տաղանդի տեր Ավետը ստեղծագործել է ու հետն էլ վախը սրտում։
Խուլ ձայնով կարծես ավելի շատ ինքն իր հետ մտորում էր, դառնացած պատմում Ջանանի մասին, թե ինչ դերասան էր, որ դերն ինչպես էր խաղում, և թե վերջը ինչպես տարան, տարան ու տարան։ Յաղուբյանի մասին էր պատմում, որ Փարիզից եկավ Հայրենիք ու տարան, կորցրին... Ու էլի շատ մարդկանց մասին, որոնց հետ անձամբ ծանոթ է եղել, ընկեր բարեկամ...
Ազդվեցինք ու տխրեցինք շատ, արդեն լուռ հասցրեցինք նրան մինչև իր տուն ու բաժանվելուց առաջ հարցրեցինք.
- Ավետ Մարկիչ, բա դու ո՞նց փրկվեցիր, ինչպե՞ս է որ ձեզ չկարողացան ձեռք տալ։
Երկար լռեց, հետո «Կազբեկի» տուփը հանեց գրպանից, վառեց ծխախոտը, մի քանի անգամ խորը ներս քաշեց ծուխը.
- Ի՞նձ... Ե՞ս... Հա, ասեմ։ Ինձ ժողովուրդս պահեց... Հա՛, ժողովուրդս։
Ու աչքերը լցվեցին։ Էնպես էր հուզված։ Ինքը ժողովրդինն էր, ժողովուրդը` իրենը, ինչպես կհամարձակվեին։ Ժողովուրդը թույլ չէր տա...
Երեխայի պես միամիտ մարդ էր Ավետը»։
Պատրաստեց Նաիրա Եղիազարյանը
Միշտ հետաքրքիր է կարդալ հուշեր մեր մեծերի մասին։ Դրանք բացահայտում են ոչ միայն նրանց կյանքի մանրամասները, այլ նաև նրանց մարդկային տեսակը, որակները, մտածողությունը, հույզերը, ներքին անհանգստությունները, ուրախություններն ու մտահոգությունները։ Այդպիսի մի գեղեցիկ հուշ է պատմում Սոս Սարգսյանը` իր ավագ գործընկերոջ` դերասան Ավետ Ավետիսյանի մասին։
«Առիթը չէինք փախցնում մեծերի հետ լինել, լսել նրանց, հարցեր տալ։ Էսպես մի գեղեցիկ օր ես ու Ֆրունզը ներկայացումից հետո Ավետ Ավետիսյանին ուղեկցում ենք տուն։ Ստալինն արդեն սատկել էր, ու մարդիկ ինչ-որ չափով շունչ էին առել։ Քայլում ենք գիշերային Երևանով. Ավետն էդ օրը բացվեց։
Սովորաբար շատ զգուշավոր մարդ էր, միանշանակ հավատարիմ կոմունիստ։ Ժողովներին բոցավառ ճառեր էր ասում կոմունիստական կարգախոսներով, բայց էդ օրը հանկարծ անկեղծացավ։ Պատմում էր, թե ինչ դժվար կյանք է ունեցել, ինչեր են գլխով անցել, ու ինչ սարսափներ։
Ավետը ուրիշ տեսակ երևաց մեզ` խորը, լուռ ու մունջ տառապած, հազար ու մի փորձանքից փրկված, հազար վախի միջով անցած։ Էսօր հեշտ է դատողություններ անել, էսօր դժվար է, գրեթե անհնարին պատկերացնել ստալինյան ժամանակները, քանի որ էդքան սուտ, էդքան դաժանություն երբևէ եղած չկա։
Մեծ տաղանդի տեր Ավետը ստեղծագործել է ու հետն էլ վախը սրտում։
Խուլ ձայնով կարծես ավելի շատ ինքն իր հետ մտորում էր, դառնացած պատմում Ջանանի մասին, թե ինչ դերասան էր, որ դերն ինչպես էր խաղում, և թե վերջը ինչպես տարան, տարան ու տարան։ Յաղուբյանի մասին էր պատմում, որ Փարիզից եկավ Հայրենիք ու տարան, կորցրին... Ու էլի շատ մարդկանց մասին, որոնց հետ անձամբ ծանոթ է եղել, ընկեր բարեկամ...
Ազդվեցինք ու տխրեցինք շատ, արդեն լուռ հասցրեցինք նրան մինչև իր տուն ու բաժանվելուց առաջ հարցրեցինք.
- Ավետ Մարկիչ, բա դու ո՞նց փրկվեցիր, ինչպե՞ս է որ ձեզ չկարողացան ձեռք տալ։
Երկար լռեց, հետո «Կազբեկի» տուփը հանեց գրպանից, վառեց ծխախոտը, մի քանի անգամ խորը ներս քաշեց ծուխը.
- Ի՞նձ... Ե՞ս... Հա, ասեմ։ Ինձ ժողովուրդս պահեց... Հա՛, ժողովուրդս։
Ու աչքերը լցվեցին։ Էնպես էր հուզված։ Ինքը ժողովրդինն էր, ժողովուրդը` իրենը, ինչպես կհամարձակվեին։ Ժողովուրդը թույլ չէր տա...
Երեխայի պես միամիտ մարդ էր Ավետը»։
Պատրաստեց Նաիրա Եղիազարյանը
Ամենից շատ դիտված
20:31 Կրակոցներ՝ Հրազդան քաղաքում․ կան զոհեր և վիրավոր․ մահացածներից մեկը քրեական հեղինակություն է․ shamshyan.com
08:30 Ի՞նչ են առաջարկում քաղաքական ուժերը Սրբազանին․ Հրապարակ
11:10 Բագրատ Սրբազանը հանդիպում է քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչների հետ․ ՈԻՂԻՂ
11:46 Գյուղը կիսել եք, թnւրքին բերել, ի՞նչ անվտանգություն․ կիրանցեցին՝ Սանոսյանին
12:15 Բագրատ Սրբազանը չի բացառում՝ հնարավոր է վարչապետի թեկնածուի անուն քննարկվի
09:30 Ով է ստում՝ Պեսկո՞վը, թե՞ ԱԽՔ-ը, կամ ինչ կփոխվեր, եթե Փաշինյանն ասեր՝ «Այո»
19:17 Երևանի բժշկական կենտրոններից մեկում 47-ամյա ծննդկան է մահացել. shamshyan.com
15:27 Փաշինյանի անհատական օգտագործման նախկինները խոսելու իրավունք ունե՞ն․ Մամիջանյանը՝ Խաժակյանին
15:00 Փաշինյանի յուրայինները․ արցախցիների դժգոհություններն օգտագործվում են վերջիններիս դեմ
13:30 Շարժումը հաղթելու է, և դա բերելու է Հայաստանի զարգացման․ Գևորգ Թամամյան
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: