Սումգայիթյան ջարդերը բռնություններ էին Սովետական Ադրբեջանի ծովափնյա քաղաք Սումգայիթում տեղի հայ բնակչության նկատմամբ, որ տեղի ունեցան 1988թ. փետրվարին: 1988թ. փետրվարի 27-ին էթնիկ ազերիներից կազմված ամբոխը խմբեր կազմելով հարձակվում էր հայերի վրա ամենուրեք՝ փողոցներում և նրանց բնակարաններում, անարգանքի ենթարկում, սպանում և թալանում: Այդ իրադարձությունները տեղի էին ունենում ոստիկանության և կառավարության աջակցությամբ: Դրանք աննախադեպ էին իրենց վայրագությամբ և անմարդկայնությամբ:
Երկար տարիներ արդարություն պահանջող հայուհին Ջուլիետա Երեմյանցը, ով ստեղծեց «Ահազանգ» ՀԿ-ն պատմում էր ահասարսուռ պատմություններ։ Ջուլետա Երեմյանցը այլևս չէր կարողանում պայքարել։ Նա մահացել է։
Օragir․News-ը ներկայացնում է այդ պատմություններից դրվագներ։
«Աննախադեպ դաժանության գնացած ադրբեջանցիները չեն խնայել անգամ մանուկներին․ նորածին հայ երեխային վառել են գազօջախի վրա։ Մայրը այդ օրը ծննդատանն է եղել։ Ձեռքից խլել են ու աչքի առաջ կատարել ոճրագործությունը։ Թավայի մեջ ձեթ են լցրել ու նորածնին այրել»,-պատմում էր Ջուլիետա Եփրեմյանցը և հուզվում։
Հիշում էր՝ Բաքվում 8 ամյա աղջկա էին խաչել և տարածում էի նկարները։
Սումգայիթի ողբեգությունից 35 տարի է անցել, բայց ջարդարարները չեն պատժվել։
Ջուլիետա Եփրեմյանի դուստրը՝ Լիդա Եփրեմյանը ասում է․ «Նորից նույն վիճակն է, թշնամին չի հանգստանում ու պետք է ուժեղ լինենք, որովհետև անմեղ զոհերի հիշատակը պահել է պետք։ Առաջինը պետքէ տեր լինենք մեր մասնատված երկրին»։