Ֆիզիկայի ինստիտուտի նախկին աշխատակից, կենսաֆիզիկոս Սասուն Գևորգյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․
«Ամեն ինչից զառանցող, բայց ոչինչ չանող ցեղախմբին
1942 թ․-ի սեպտեմբերի 4-ին լեհական Լոձ (լեհ.՝ Łódź, բառացի՝ «նավ») քաղաքի հրեական գետտոյի յուդենրատի (ինքնակառավարման) նախագահ Խաիմ Ռումկովսկին հրեաների մոտ ոգեշունչ ելույթ ունեցավ, որի ընթացքում պահանջեց հավաքել և հանձնել ոչնչացման մինչև 10 տարեկան բոլոր երեխաներին (13000 երեխա)։ Եվ նրանք դա արեցին։ Ինքները։ Իբր դրանով կփրկվեն մնացածը։
Գերմանացիների համար կարևոր էր, որ հրեաները դա անեն ինքները։ Նրանք հասկանում էին, որ մարդկանց բարոյապես ոչնչացնելով՝ ավելի հեշտ կլինի նրանց ֆիզիկական ոչնչացումը։ Ոչինչ ավելի շատ չէր կոտրի մարդկանց։
Լոձի գետտոյի 164000 հրեաներից պատերազմի վերջում մնացել էին 7000-ը։ 1944 թ․-ի օգոստոսի Ռումկովսկին սպանվեց Օսվենցիմի համակերտրոնացման ճամբարում, հնարավոր է այն նույն գազի խցիկում, որտեղ սպանվել էին զոհաբերման ուղարկված երեխաները։
Այս նորահայտ իբր հայազգի «ռումկովսկիները» 120000 մարդու հանդեպ նույն ոճիրն են գործում։ Հույս ունենալ, թե սրանք էլ Ռումկովսկու վերջաբանը կունենան՝ անիմաստ է։ Ամեն ինչից զառանցող և ոչինչ չհասկացող ու չանող ցեղախումբը գնում է Լոդձի գետտոյի «ճանապարհով»»։