Լաչինի միջանցքը փակ է։ Արցախը շրջափակված է, Սյունիքը՝ կիսաշրջափակված, մասամբ օկուպացված ու վտանգված։ Ռազմավարական առումով կրկնվում է 1989-1992 թթ. իրավիճակը։ Իսկ ՀՀ իշխանություններն ապարդյուն շարունակում են օտար ուժերից ակնկալել Ադրբեջանին զսպելու ինչ-ինչ գործողություններ։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է ռազմական պատմաբան Արմեն Այվազյանը։ Գրառումը ներկայացնում ենք ստորև․
«Դրսերին ուղղված դիմումներն ու աղերսանքները, եթե դրանք չեն ուղեկցվում ՀՀ-ի և Արցախի անվտանգությունն ամրապնդելու հրատապ միջոցառումներով, հիվանդագին երևույթ են՝ քաղաքական ատավիզմ ու մազոխիզմ։
Այնինչ ստեղծված ծայրաստիճան վտանգավոր պայմաններում, երբ «միջազգային համայնք» կոչվածն ակնհայտորեն մի կողմ է քաշվել ու դիտորդի դեր ստանձնել, պաշտոնական Երևանի որդեգրելիք միակ համարժեք պատասխան քաղաքականությունը պետք է լիներ մեկն ու միակը՝ Հայաստանի և հայության ինքնապաշտպանական ամբողջ ներուժի մոբիլիզացիա։
Ցավոք, առողջ որոշումներ ընդունակ են ընդունել միայն առողջ քաղաքական ուժերն ու գործիչները...
Ժամանակը սպառվում է, պարոնա՛յք»։