Դիմադրողականները որոշել էին այսօր էլ քաղաքապետարանի շենքը գրավեն: Դե, գրավելը մի քիչ ճոխ է ասված, ավելի շուտ` քաղաքապետարանի շենքի դիմացի մայթը գրավեն ու դրանով քաղաքապետարանցիների ուշադրությունը գրավեն, որ իրենք գրավել են քաղաքապետարանի դիմացի մայթը ու արգելափակել մուտքերը: Թիվ մեկ դիմադրիչ Իշխան Սաղաթելյանը հայտարարել է՝ որ շենքն ուզեն, փակելու են, ինչքան ուզեն, փակելու են, մի խոսքով` ինչ ուզեց, այն էլ կանեն, իրենք` իրենց քաղաքապետարանը: Իշխան Սաղաթելյանը, սակայն, մոռացել է նշել, որ իրենց այս մանկական կապրիզները կտևեն այնքան, մինչև ոստիկանությունը չգա և չցրի իրենց այդտեղից` ուղարկելով ուրիշ տեղ խաղալու:
Սաղաթելյանի այս մանկապատանեկան քմահաճույքները արդեն լրիվ տուն-տունիկ են հիշեցնում: Իրենք իրենց համար առանձին իշխանության նման մի բան են հորինել ու էդտեղ իրենց տեր ու տիրական են զգում: Ու սա կարծես թե ձեռք է տալիս նաև իշխանություններին: Կարծում են` հասկանալի է բոլորին, որ եթե իշխանությունները ցանկանան, հաջորդ օրն իսկ այս ամենը կավարտվի․ մարդ չի մնա և՛ Ֆրանսիայի հրապարակում, և՛ փողոցներում: Բայց իրենց էլ է պետք, որ «Դիմադրության» շարժում ձևավորվի, և Իշխանն ու մյուսները այսպես` «չխկլը՝ բաց, չխկլը՝ փակ» խաղալով դիմադրեն ինչ-որ պրոցեսի:
Ակնհայտ է, որ սա փակուղու առջև է կանգնեցրել երկու կողմերին էլ, բայց առաջին հերթին` ընդդիմությանը, քանի որ նրանք որոշեցին բոբիկանալ ու մտնել գետը: Հիմա գետը նրանց ճոճում է, քշում աջ ու ձախ, երբեմն` վարարում, երբեմն՝ հանգիստ թողնում, որ ինչ ուզեն, անեն, մինչև վերջնական կխորտակվի, կամ ինչ-որ հրաշքով Իշխանն ու մյուսները լող տալով դուրս կգան ափ՝ հաղթանակած:
-
Ֆրիկ
-
միջնադարյան
բանաստեղծ
-