copy image url
Միտք Ներքին 1 տարի առաջ - 12:23 06-05-2022

Դադարե՛ք լուրջ վերաբերվել Տեր-Պետրոսյանին

Լևոն Տեր-Պետրոսյանը միշտ ճիշտ լինելու չհաղթահարված բարդույթ ունի։ Նա վաղուց այլևս ակտիվ քաղաքականության մեջ չէ՝ ընտրություններին երբեմն իր թիմով մասնակցելն ու հաջողության չհասնելը չհաշված։ Բայց նա չի հանգստանում, ուզում է ամեն գնով քաղաքական ասպարեզում մնալ, որ իրեն հիշեն, իրեն քննարկեն, գուցե հայհոյեն, հիշեցնեն իր բոլոր մեղքերը, որոնց պտուղները քաղում ենք մինչ օրս։

Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական ակտիվության վերջին պիկը կամ բումը 2008 թ․-ի մարտի 1-ն էր, որն ավարտվեց ողբերգությամբ, և Հայաստանը ևս տասը տարով հետ շպրտեց դեպի անցյալ՝ դեպի հեռավոր 90-ականներ, դեպի լևոնական ժամանակներ։ Ու այդքանով հանդերձ՝ անգամ գիտակցելով, որ այդ տասը զոհերի համար ինքն էլ պետք է առնվազն պատասխանատվության կանչվեր կամ ներողություն խնդրեր, առաջին նախագահը նորից չի հանգստանում։

Կյանքի մայրամուտում գտնվող պետական գործիչը դեռ մնացել է իր կառավարման տարիների ազդեցության տակ, երբ որոշողն ու ասողը ինքն էր։ Նրան թվում է, թե ինքն է միակ և այլընտրանքյաին ճշմարտությունը, որը վեր է բոլոր հնարավոր ճշմարտություններից։ Դրա համար էլ ժամանակ առ ժամանակ, երբ երկրում ինչ-ինչ իրադարձություններ են ծավալվում, երբ քաղաքական դաշտը նորից սկսում է եռալ, ու հանրության ուշադրությունը բևեռվում է դարձյալ այդ իրադարձությունների կիզակետում հայտնված դերակատարների վրա, ասպարեզ է նետվում Տեր-Պետրոսյանը՝ որպես «ակսակալ» ու սկսում ճիշտ ու սխալ որոշել։ Բնականաբար, վերջում չի մոռանում ընդգծել, որ ինքը ճիշտ էր, մյուսները՝ սխալ։ Սա արդեն ծերունական մառազմի է հասնում առաջին նախագահի մոտ։ Նա ուզում է գնալ Էդմոն Մարուքյանի ճանապարհով՝ միաժամանակ և՛ սպասարկել Նիկոլ Փաշինյանին, և՛ դառնալ երրրորդ այլընտրանքը ճշմարտության որոնման լաբիրինթում, բայց նաև իրեն այնքան չի իջեցնում, որ Էդմոնի պես գնա, Նիկոլից պաշտոն ստանա ու վերջնական էդմոնանա։

Նա երեկվա իր հոդվածով նորից սպասարկում էր Նիկոլ Փաշինյանի շահը՝ բացահայտ հայտարարելով, որ դեռևս 90-ականներից իր կողմից առաջ քաշված Արցախյան հարցի լուծման փուլային տարբերակը ճիշտ է, և այն, ինչ հիմա անում է իր հոգեզավակ Նիկոլ Փաշինյանը՝ հանձել Արցախն ու «խաղաղ ապրել», ճիշտ է։ Տեր-Պետրոսյանը իրականում շատ վատ և անազնիվ խաղ է խաղում՝ իմանալով, որ ընդդիմությանն ու իշխանությանը չսիրողները կթեքվեն իր կողմ՝ որպես «միակ սթափ մտածողի», ու կսկսեն առաջ տանել իր թեզերը, որոնք իրականում Նիկոլ Փաշինյանի հակահայկական ծրագրի հենարանն են։

Հետևաբար, Տեր-Պետրոսյանի գիտական-մանիպուլյատիվ վերլուծությունների թակարդը չընկնելու և դրանց գերին չդառնալու համար պետք է ընդամենը անտեսել նրան, լուրջ չվերաբերվել և համարել, որ նա ընդամենը քաղաքական դաշտում իր մասին հիշեցնելու, ինքնաարտահայտվելու կարիքից դրդրված է այդպես վարվում, ուրիշ՝ ավելի դավադիր ու ազգակործան նպատակ չի հետապնում, ինչպես չէր հետապդնում իր բնորոշած «ազգակործան պատուհասը» իր իսկ ազգակործան ծրագրերն իրականացնելիս։