Շուշիի ադրբեջանցի կոմերիտմիության նախագահն ինձ ասաց՝ դու պատմություն-իրավագիտություն ես սովորում, Շուշիում անելիք չունես։ Այս մասին մեզ հետ զրույցում ասաց տոհմիկ շուշեցի, պատմաբան Աշոտ Հարությունյանը։ Ադրբեջանցիները նահանգապետ Սուլթանովի հրահանգով մահմեդական Ամանորի օրերին անսպասելի գրոհում են քաղաքի հայկական թաղամասը։ Չկարողանալով կազմակերպել պաշտպանությունը՝ հայերը անկանոն նահանջում են, ինչի հետևանքով հազարավոր մարդիկ դառնում են կատաղած ամբոխի զոհը։
1920թ. գարնանը՝ մարտի 23-26-ին, ադրբեջանական զորքերը հարձակվում են Շուշիի ծաղկուն հայկական թաղամասի վրա, հիմնովին ավերում ու հայաթափում քաղաքը։ Շուրջ 8-10 հազար հայ դառնում է մի քանի օր շարունակվող ոճրագործության զոհ, շուրջ նույնքան հայ բնակիչներ էլ փախչում են Շուշիից: Քաղաքը, որի բնակչության մեծամասնությունը հայեր էին, Ադրբեջանի վարած ցեղասպան քաղաքականության հետևանքով վերածվել էր «ադրբեջանական քաղաքի»:
Այսօր՝ մարտի 23-ին, լրանում է Շուշիի մարտի 23-ի ցեղասպանության 102 տարին։ Այս թեմայի շուրջ այսօր
oragir.news-ը զրուցել է տոհմիկ շուշեցի, պատմաբան Աշոտ Հարությունյանի հետ։