« Իրավունք» թերթը գրում է․
«կողքի հայացքով» այս ամենն ընկալվում է, որպես արցախյան, ավելի ճիշտ՝ հայադրբեջանական ու զուգահեռաբար՝ հայթուրքական բազմամյա եւ ծանրագույն հակամարտությունների կարգավորում: Եվ ահա Մակրոնը, ով ընտրությունների շեմին է, իհարկե, շատ կցանկանար ներկայանալ մի գործչի կերպարով, ով կարողացել է իր «նշանակալի ավանդը» ունենալ նման ծայրահեղ բարդ հակամարտությունների լուծման գործում: Ունեցել է, թե՝ ոչ, կամ իրական լուծում կա՞, թե՝ ոչ, հարցի մյուս կողմն է: Սակայն այս հարցերը չեն խանգարի, որ Մակրոնն առաջիկա ընտրություններում ներկայանա «մեծ ավանդ ունեցողի» կերպարով: Վերջին հաշվով, Ֆրանսիայում կան բազում «հայկական» ձայներ, քիչ չեն նաեւ «թուրքական» ձայները, որոնք Մակրոնը կորցրեց՝ կոշտ հակամարտության մեջ մտնելով Էրդողանի հետ: Պուտինն էլ նրան այդ հնարավորությունը տվեց. ինչ կա որ, թող Մակրոնը վերցնի այդ «քաղաքական դիվիդենտները», փորձի օգտագործել, մեկ է, դրանից ավել հարավկովկասյան ուղղությամբ ոչինչ չի ստանա։
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։