Համացանցում վերջերս մի շարք տեսանյութեր հայտնվեցին, որտեղ հստակ երևում է, որ դպրոցի տնօրենները դասից ազատել են աշակերտներին և ուսուցիչներին նախընտրական քարոզարշավին մասնակցելու համար: Թեմայի շուրջ Օրագիր. news-ը խոսել է իրավագետ Տիրայր Վարդազարյանի հետ:
- Արդյո՞ք տնօրենների կողմից նմանօրինակ վարքի դրսևորումն օրենքի խախտում չէ, ի՞նչ պատասխանատվություն է նախատեսվում դրա համար:
- Բազմիցս նշվել է, որ ուսումնական հաստատությունների որևէ աշխատողի, ներառյալ տնօրենին արգելվում է մարդկանց ներգրավել նախընտրական քարոզչության, ինչը կարգավորվում է ՀՀ ընտրական օրենսգիրք սահմանադրական օրենքի 23-րդ հոդվածով։ Արգելվում է նաև ուսումնական հաստատությունում քաղաքական գործունեությունը կամ քարոզչությունը։ Այսինքն՝ տնօրենը խախտել է տվյալ արգելքները, ինչի համար կարող են կիրառվել պատասխանատվության մի քանի միջոցներ. առաջինը՝ առկա են մի քանի հոդվածներ, որոնցով նկարագրված արարքն ուսուցիչների և տնօրենի համար կարող է առաջացնել քրեական, ինչպես նաև կարգապահական պատասխանատվություն։
Տնօրենն ի պաշտոնե պարտավոր էր ոչ միայն արգելել ուսուցիչներին և աշակերտներին մասնակցելու նախընտրական քարոզչության, այլև այդպիսի միջոցառումներին մասնակցող ուսուցիչների նկատմամբ կիրառել կարգապահական պատասխանատվության միջոց ընդհուպ հեռացում։ Տնօրենի նկատմամբ այդպիսի կարգապահական պատասխանատվություն ևս պետք է կիրառվի։
Բացի դրանից՝ տնօրենի և ուսուցիչների համար պետք է կիրառվի նյութական պատասխանատվություն։ Այն բոլոր դասաժամերի համար, երբ ուսուցիչը և տնօրենն աշխատավարձ են ստացել, սակայն փաստացի չեն աշխատել, օրինական չէ։ Այդ գումարները պետք է հետ գանձվեն գումարը ստացողներից։ Տնօրենի դեմ կարող է ներկայացվել նաև վնասի հատուցման հայց։ Ուսուցիչը պարտավոր է բարեխիղճ տնօրինել իրեն վստահված պետական բյուջեի միջոցները։
Եթե փաստացի չաշխատած աշխատողներին վճարվում է աշխատավարձ, ապա տնօրենը պետք է գիտակցի, որ ինքը պարտավոր կլինի այդ գումարներն իր սեփական միջոցների հաշվին հետագայում վճարելու, քանի որ դրանով վնաս է պատճառել պետական բյուջեին։
- Իսկ ի՞նչ է նախատեսում օրենքն այն դեպքում, երբ առկա են հստակ ապացույցներ, որ սպառնալիքի ներքո կառույցի աշխատակցին տանում են քարոզարշավի:
-Արգելվում է աշխատողի նկատմամբ որևէ ճնշման կամ հարկադրանքի կիրառումը։ Այս փաստն ինքնին օրենսդրության խախտում է։ Արարքի քրեաիրավական որակումը կարող է տրվել հանգամանքների մանրազնին ուսումնասիրության արդյունքում։ Պետք է պարզել, թե կոնկրետ որ հոդվածով պետք է արարքը որակվի։ Միգուցե նաև կիրառվեն մի քանի հոդվածներ։ Տնօրենները պետք է հասկանան, որ աշխատողների նկատմամբ ճնշումները հանգեցնում են նաև աշխատողների արժանապատվության իրավունքի խախտման, ինչը կարող է հանգեցնել աշխատողների կողմից տնօրենի դեմ վնասների հատուցման պահանջ ներկայացնելուն։