Լոռու մարզի Թումանյան քաղաքի հրակայուն նյութերի գործարանում խորհրդային տարիներին 700 մարդ է աշխատել։ Հիմա քաղաքը այդքան բնակիչ ունի, ասել է թե հազիվ մի գյուղի չափով։
Թումանյանցիների համար աշխատատեղ ապահովող հրակայուն աղյուսի գործարանը, որը կառուցվել է 1951-ին՝ անկախության առաջին տարիներից, դադարել է աշխատել։ Իսկ նախկինում գործարանում աշխատելու համար հարյուրավոր մարդիկ տարբեր քաղաքներից ու շրջաններից գալիս էին Թումանյան, տուն կառուցում ու հաստատվում քաղաքում:
Մի ժամանակ աշխատատեղերով ամբողջությամբ ապահովված Թումանյան քաղաքը աշխատանք էր առաջարկում հարևան բնակավայրերին: Անկախությունից հետո պատկերը փոխվել է: Արդեն մի քանի տասնամյակ նոր աշխատատեղեր Թումանյանում չեն բացվում: Աշխատատեղերը՝ համայնքապետարանում, դպրոց-մանկապարտեզում են: Աշխատատեղերի բացակայությունն է պատճառը, որ Թումանյան քաղաքը շարունակում է դատարկվել, բնակիչների խոսքով՝ վերածվել ծերանոցի: