Հայրենական պատերազմում կռված հարազատների նկարները ձեռքերին, հպարտ ու արցունքոտ աչքերով են քայլում Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակիցների թոռներն ու զավակները։ Ամեն նկարի տակ պատմություն և մարտական ճանապարհ է թաքնված։
Հայրենական մեծ պատերազմին մեծ էր նաև հայերի մասնակցությունն ու հաղթանակի մեջ ունեցած ներդրումը։ Հովհաննես Սարգսյանի մորական պապը մեծ Հայրենական պատերազմի մասնակից է։ Հովհաննեսը հուզմունքով, բայց միևնույն ժամանակ հպարտությամբ է պատմում պապի մասին։
«Այսօր շատ կարևոր օր է մեր ընտանիքի համար։ Մորական կողմի պապիկս` Նապոլեոն Նազարյանը մեկնել է ծառայության և սկսվել է Հայրենական մեծ պատերազմը։ Նա եղել է 89-րդ «Թամանյան» դիվիզիայի կազմում որպես հրետանու հրամանատար, լեգենդար Նվեր Սաֆարյանի զինակիցը։ Պապս պատմում էր, որ օրերով, շաբաթներով սոված են անցկացրել խրամատներում, սակայն մինչև վերջ են պայքարել ու չեն նահանջել»,-
Oragir.News-ի հետ զրույցում պատմում է վետերանի թոռը։
Հովհաննեսն ասում է, որ իր պապը հերոսաբար կռվել է հասել մինչև Բեռլին ու Ռայխստագի մատույցներում պարել հայկական քոչարին։
«Պապս շատ էր պատմում էր, որտեսել է, թե իր աչքերի առաջ ինչպես են զոհվել մարտական ընկերները, ինքն էլ հրաշքով է ողջ մնանցել»,- պատմում է Հովհաննեսը։
Նապոլեոն Նազարյանը պատերազմից հետո ամուսնացել է, ունեցել 4 զավակներ` 2 տղա, 2 աղջիկ։
«Աշխատել է Հայկավան գյուղի կոլտնտեսությունում որպես գլխավոր հաշվապահ։ Արժանացել է պետական բազմաթիվ մեդալների, շքանշանների»,- ասում է Հովհաննես Սարգսյանը։ Հովհաննեսի բարեկամներից` տատիկի քրոջ ամուսինն էլ է մասնակցել Հայրենական մեծ պատերազմին։
«Պերճ Թադևոսի Սողոյանն էլ տատիկիս քրոջ ամուսինն էր, այս տարի մարտի 15-ին կդառնար, կլրանար ծննդյան հոբելյանական 100 ամյակը։ 17 տարեկան է եղել, Հայոց լեզու է դասավանդել Հայրենյաց գյուղի դպրոցում, սակայն երբ կռիվը սկսվել է, գրիչը զենքով է փոխարինել ու մասնակցել Հայրենական մեծ պատերազմին։ Նա եղել է լեգենդար մարշալ Հովհաննես Բաղրամյանի զինվորը»,- ասում է Հովհաննես Սարգսյանը։


Հովհաննեսն ասում է, որ իր մոտ այն տպավորությունը չէ, որ տոնի խորհուրդը կորել է։ Անհնար է ուրանալ այն հաղթանակը, որը կերտվեց 80 տարի առաջ։