Ռուբեն Վարդանյան ջան, դու դեռ այնքան անելիք ունես, խնդրում եմ թույլ մի տուր, որ հատվի անդառնալիության կետը. ադրբեջանագետ
Ադրբեջանագետ Տաթևիկ Հայրապետյանը գրում է․
«Վարդանյանի ուղերձը լսելու պահից ի վեր միտքս մի ակնթարթ անգամ չեմ կարողացել անջատել նրա ձայնից, խոսքից ու հաղորդած մտքերից։ Ես այդ ուղերձի վերլուծությամբ չեմ ուզում զբաղվել, այնքան ամբողջական, ազնիվ, արժեքային էր ամեն դրվագ, որ իմաստ չկա դա անգամ քննարկելու, զուտ լսել է պետք՝ բառ առ բառ․․․
Միայն մի բան կուզեմ, որ Ռուբենը ինչ-որ հրաշքով դադարեցնի հացադուլը (թեև շատ լավ գիտակցում եմ, թե ինչու է նման քայլի դիմում), բայց կարծում եմ, որ կան լուծումներ, ելքեր, որ Ռուբենի ասած հայկական աշխարհը չի կարող «չաշխատել», չի կարող ջանքը մնալ անարդյունք։ Ռուբենի պես արժեքներով մարդը պետք է ապրի ու ապրի ազատ, չի՞ կարող չէ շարունակ անարդարն ու վատը հաղթել, այդպես չպետք է լինի․․․
Ռուբեն Վարդանյան ջան, դու դեռ այնքան անելիք ունես, խնդրում եմ թույլ մի տուր, որ հատվի անդառնալիության կետը»։