Ռազմական փորձագետ Կարեն Վրթանեսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Նիկոլին բռնապետ մի՛ ասեք, այդ փնթիից ի՞նչ բռնապետ» կամ, փոքր ինչ այլ ձևակերպմամբ, «Նիկոլն այդքան չկա, որ բռնապետ լինի» քարոզչական թեզն իրականում հենց նիկոլական նարատիվ է։
Թվացյալ հականիկոլական այդ պնդումը նիկոլական քարոզչության 2 ստանդարտ թեզից է բաղկացած.
1. «Նիկոլը բռնապետ չէ»։
2. «Նիկոլն ապիկար է»։
Այս երկրորդ թեզն էլ, ըստ էության, վերահաստատում է Նիկոլի, իբր, անմեղսունակ լինելը։
Հարց է առաջանում, թե ինչպե՞ս է ստացվում, որ Նիկոլին ատողը նիկոլական քարոզչություն է տարածում։
Մի մասին, որոնց կարող ենք պայմանական անվանել «ռոմանտիկներ», գուցե թվում է, որ իրենք, դե, ավելի վեհ, ավելի հայրենասեր բռնապետ կլինեն, որ վճռական քայլերով բլա-բլա-բլա։
Մյուս մասն էլ իրենց էությամբ նիկոլ են, ուղղակի 2018-ին Նիկոլն իրենցից ավելի խորամանկ և վճռական գտնվեց։
Երկրորդ խումբը նաև չի դիտարկում Նիկոլին՝ որպես անմիջական և մոտալուտ գոյաբանական վտանգ, որի դեմ պետք է միավորել բոլոր ուժերը, բոլոր ռեսուրսները։
Ակնհայտ է, որ այդ երկրորդ խմբի խաղացողների համար ավելի կարևորը կինոյի ՄԻԱԿ հերոսը լինելն է, քան Նիկոլին անհապաղ հեռացնելը»։