Հայաստանի կառավարությունը դեկտեմբերի 12-ին հաստատեց մի կարգ, որի նպատակը անհուսալի վարկեր ունեցող անձանց տնտեսական ակտիվության խթանումն է: Այս որոշումն ուղղակի ազդելու է հազարավոր քաղաքացիների սոցիալական վիճակի վրա։ Ինչու՞ հիմա։ Արդյո՞ք սա կարող է լինել նախընտրական մանիպուլյացիայի մաս, որի նպատակն է շահել մեծ թվով ընտրողների համակրանքը:
Եթե որոշումը վերլուծենք զուտ տնտեսական տեսանկյունից, ապա պարզ է, որ կառավարությունը փորձում է լուծել միանգամից մի քանի խնդիր։ Ներկայումս շուրջ 341 հազար անհուսալի վարկ ունեցող վարկառուների ընդհանուր պարտքը կազմում է 642 մլրդ դրամ: Սա ոչ միայն վարկառուների, այլև բանկերի գլխացավանքն է, քանի որ նման պարտքերն ազդում են բանկային համակարգի կայունության վրա: Ծրագրի համաձայն՝ անհուսալի վարկ ունեցող անձանցից նրանք, ովքեր կհամաձայնեն ֆորմալ զբաղվածություն ձեռք բերել, կստանան եկամտային հարկի վերադարձ՝ ուղղված իրենց վարկերի մարմանը: Սա, տեսականորեն, կարող է խրախուսել ավելի շատ մարդկանց դուրս գալ ստվերային տնտեսությունից:
Այսինքն՝ այս ծրագրի ֆորմալ նպատակը անհուսալիներին փրկելն է, նրանց ստվերից դուրս հանելն ու կրկին հուսալի վարկառու դարձնելը։ Սակայն արդյո՞ք 1 մլն դրամից պակաս վարկային պարտավորություն ունեցողներին ստվերից դուրս բերելն է հիմնական խնդիրը։ Ենթադրաբար՝ ոչ։ Ուղղակի՝ այս ծրագրով փորձելու են ստեղծել մակերեսային պատկեր, թե կառավարությունը մտահոգված է հասարակ քաղաքացիների մասին, իբր Նիկոլ Փաշինյանը, ընդառաջ գնալով հազարավոր մարդկանց խնդրանքներին՝ ջրում է խեղճ մարդկանց վարկերը։
Այս աոռւմով՝ 341 հազար անհուսալի վարկառուները կարող են դիտարկվել որպես նոր ընտրազանգված: Անհուսալի վարկառուները կարող են հուսալ, որ 2 տարի պետությունն իրենց փոխարեն մարելու է իրենց վարկի մեծ մասը։ Չի բացառվում, որ շատ քաղաքացիներ կդիտարկեն այս ծրագիրը որպես կառավարության ձեռք մեկնում, և դա կարող է ազդեցություն ունենալ ՔՊ-ի վարկանիշի վրա: Այսինքն՝ եթե ընտրություններից հետո մարդիկ զարմացած միմյանց հարցնեն, թե ո՞վ է ձայն տվել Նիկոլ Փաշինյանին, այդ ժամանակ մատնացույց կանեն 341 հազար անհուսալիներին։
Կանխատեսելի է, որ այս ծրագիրը հանրային հակասական արձագանքներ կունենա։ Այն շահառուները, որոնք կհամապատասխանեն ծրագրի չափանիշներին, հավանաբար՝ շնորհակալ լինեն: Մեծ վարկային պարտավորություն ունեցող անձինք, գործազուրկները կմնան խաղից դուրս ու դժգոհ կլինեն: Տնտեսագետները կքննադատեն այս ծրագիրը որպես կարճաժամկետ և տնտեսապես անիմաստ, սխալ բան։ Ընդդիմությունը, բնականաբար, կօգտագործի այս որոշումը՝ իշխանություններին մեղադրելու կեղծ սոցիալական աջակցության և իրական լուծումներ չառաջարկելու մեջ: Իսկ ՔՊ-ն այն կներկայացնի որպես դարի ողորմություն։ Ժողովրդին երեսով են տալու այս ծրագրով, այն ներկայացնելու են որպես ժողովրդի երեսին նետված կոպեկ։
Պարզ ասած՝ եթե կառավարությունը իսկապես ձգտեր բարելավել վարկային համակարգի և քաղաքացիների սոցիալական վիճակը, ապա կիջեցներ վարկային տոկոսները, կներդներ համապարփակ և երկարաժամկետ քաղաքականություն, վարկային բեռի կառուցվածքային փոփոխություններ կաներ, այլ ոչ թե միայն մասնակի միջոցառումներ: Սա հիմք է տալիս ենթադրելու, որ անհուսալի վարկառուներին օգնելու այս ծրագիրը զուտ քարոզչական գործիք է ծառայելու, որով փորձելու են բարձրացնել իրենց վարկանիշը։ Պատմության մեջ նման մի բան արել է պրետոր Կատալինան Ք.ա. 64 թվականին Հռոմի կոնսուլի ընտրությունների շրջանում։ Նա խոստանում էր զրոյացնել ընտրողների վարկերը։
Թաթուլ Մկրտչյան