«Գալյա Նովենցը իր տեսակով, բնությամբ, շնորհով, ներքին աշխարհով ամեն ինչ էր: Ինքը ուսուցիչ էր, մայր էր, տատ էր, կին էր, արտիստուհի էր, ընկեր էր՝ ամեն ինչ: Շատ ենք կարոտում՝ արդեն 12 է»,- խոսելով ՀՀ ժողովրդական արտիստուհի Գալյա Նովենցի մասին՝
Oragir.News-ի հետ զրույցում հիշեց Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի տնօրեն Կարո Շահբազյանը:
2012 թվականի հուլիսի 22-ին կյանքի 75-րդ տարում վախճանվեց հայ թատրոնի մեծ նվիրյալ Գալյա Նովենցը: Դերասանուհու հետ ունեցած հուշերի մասին պատմում է գործընկերը՝ Կարո Շահբազյանը:
«Իր ներկայությունը որևէ տեղում՝ սեղանի շուրջ, անձնական զրույցներում, իր խոսքը, իր լռությունն անգամ ամեն ինչ էր: Նա մեծի, փոքրի հետ խնդիր չուներ. 20 տարեկանի հետ իրեն այնպես էր դրսևորում, որ երիտասարդը միանգամից մերվում էր՝ այնպես անելով, որ հաշվի չառնեն՝ ինքը Գալյա Նովենցն է: Այնպես էր անում, որ որևէ մեկը կոմպլեքսների մեջ չլինի իր ներկայությունից: Նույնն էր նաև Երվանդ Ղազանչյանը»:
Հարցին՝ ինչպես կհիշի դերասանուհու մահվան բոթը լսելու օրը, Շահբազյանն ասաց.
«12 տարի առաջ նույն օրը՝ ինչպես և այսօր, քաղաքից դուրս առիթի էի՝ ընկերոջս ծննդյան օրը: Բոթը ստացա և 100 և ավելի կիլոմետրը մեծ արագությամբ անցած՝ հասա Երևան՝ իրենց տուն:
Գալյա Նովենց անվան մեջ ամփոփվում է հայ կնոջ, մոր, տատիկի, ընկերոջ կերպարը»: