Ահավոր մոմենտի առջև ամեն մարդ պետք է ընդհանուրի սեղանին բերի ինչ որ ունի և կարող է․ որբերի հայրիկ Թումանյանը
copy image url

Ահավոր մոմենտի առջև ամեն մարդ պետք է ընդհանուրի սեղանին բերի ինչ որ ունի և կարող է․ որբերի հայրիկ Թումանյանը

Մշակույթ 1 տարի առաջ - 20:24 02-10-2023
«Սիրելի՛ Անդրանիկ, ահավոր մոմենտի առջեւ ամեն մարդ պետք է ընդհանուրի սեղանին բերի ինչ որ ունի եւ կարող է` թե՛ վերահաս վտանգը կանխելու, թե՛ բաղձալի խաղաղության հասնելու համար: Ես չորս տղա ունեմ, չորսն էլ Երկրի կառավարության Ազգային խորհրդի եւ քո տրամադրության տակ են, իսկ չորս աղջիկներս էլ պատրաստակամ գնում են թիկունքի աշխատանքներին, ինչի որ ընդունակ կլինեն»,- իր ժողովրդի պատմության ծանրագույն օրերին գրել է Ամենայն հայոց բանաստեղծը Զորավար Անդրանիկին:

Թումանյանն իր ողջ կյանքը նվիրել էր իր ժողովրդին, ազգային ճակատագրով մտահոգվել, տառապել։ Եվ պատահական չէ, որ ընդամենը 54 տարեկանում՝ մահից առաջ, նա մի զառամյալ ծերունու էր հիշեցնում։



«Ահա հազարավոր մայրերի ոսկրացած բազուկների ու ձեռների անտառը, որ, ասես թե մի հսկայական փոթորիկից կռացած, համատարած խուլ աղմուկի ու իրարանցումի մեջ, ամեն կողմից առաջ են հրում անթիվ, անհամար մանկական կմախքներ, կմախքներ, որ դեռ շնչում էին. . .»,-այսպիսինն էր Թումանյանի առաջին տպավորությունը Էջմիածնից, երբ բանաստեղծը շտապեց իր ժողովրդին օգնության։

Նա անքննելի հեղինակություն էր, ուստի օգտագործելով իր կապերը՝ կարողացավ գումար հավաքել Էջմիածնի պատերի տակ ծովացած որբերին օգնելու համար։ Սակայն դա քիչ էր․ նա իր և դուստրերի անձն էլ դրեց զոհասեղանին՝ լավ իմանալով, որ համաճարակը կարող է մահացու լինել։

Բայց Թումանյանը ուշադիր էր իր շրջապատում բոլորի նկատմամբ։ Նա Էջմիածնից տուն ուղարկեց Կարինե Քոթանջյանին, այդպես տուն էր ուզում ուղարկել ուսուցչուհի Սաթենիկ Օհանջյանին, որը չլսեց Թումանյանին, մնաց եւ մահացավ համաճարակից եւ որի մահը հատկապես ծանր տարավ բանաստեղծը:



Որբերի առօրյան թեթեւացնելու եւ տխրությունը մի փոքր փարատելու համար նա հազար ու մի հնարք էր մտածում: Այդպես՝ երեխաներին քաջալերելու համար, բանաստեղծը նրանց հետ պայման էր կապել. ով լավ սովորի դասերը, նրան Թումանյանը կտանի իր տուն ծանոթացնելու Անդրանիկի հետ: Եվ այս պայմանն իրոք գործում էր: Երեխաները մոռացած իրենց վշտերն՝ ինքնամոռաց տրվում էին ուսմանը՝ Անդրանիկին գեթ մեկ անգամ տեսնելու համար:

Թումանյանի դուստրը՝ Նվարդը, իր հուշերում պատմում է, որ մի օր կաթողիկոսարանի վերակացուն բողոքում է, թե որբերը թռչկոտում են նստարանների վրա և մի քանիսն արդեն կոտրել են։ Թումանյանը լցվում է անսահման ուրախությամբ․ ուրեմն կոտորածի սարսափները հաղթահարված են, որբուկներն արդեն անկարգություն են անում, ուրեմն կյանքը հաղթել է։

Ամենից շատ դիտված

21:14 Դերասան Լևոն Մկրտչյանի հարսանիքն է. ներկա է նաև Աշոտ Փաշինյանը
16:37 Ինչպե՞ս կարող է ռաբիզ լսելու համար հավաքվել բազմահազարանոց հանդիսատես, այն էլ Ապրիլի 24-ի նախաշեմին
14:07 3.5 մլն դրամ` ճաշի կտրոն. մի գնացեք հարկադիր խուզի. Հրայր Կամենդատյան
11:56 Դինամոյի թրքահպատակ նախագահի ցուցումով Արցախի դրոշը հեռացվել է. փաստաբան
17:08 Հայաստանը վերածվել է 90-ականների բեսպրեդելի. Ոստիկանությունը փաստացի գոյություն չունի. ակտիվիստ
13:35 Հատուկ և բացառիկ առաջարկներ Ակբա Լիզինգի կողմից
14:47 Ինչպես Հիսուսը խաչվեց, բայց հարություն առավ, այնպես էլ Արցախը հարություն կառնի
13:00 Քանի էս ընդդիմությունն է, Նիկոլը 2026-ին էլ կընտրվի. հարցում Գյումրիում
11:46 «Փող ուտելն» ինձ համար կարմիր գիծ է, դա նշանակում է դավաճանել ժողովրդին․ Շենգավիթի թաղապետ
12:37 Հայտնի են ավելի քան 100 հազար ռուս զինվորների անունները, որոնք զոհվել են ուկրաինական հակամարտությունում. BBC