Մեր հասարակության մեջ ակնհայտ բևեռացում գոյություն ունի, և այն ունի ավելի խորը արմատներ, քան մենք պատկերացնում ենք:
Այս մասին մեզ հետ զրույցում ասաց սոցիոլոգ Լուսինե Աբրահամյանը:
Նրա կարծիքով, այս պառակտումը Հայաստան է մուտք գործել դեռևս անկախությունից հետո՝ աննկատ և մասնակի պլանավորված:
«Ազգային միասնականության գաղափարն արժեքավոր էր բացառապես այն մարդկանց համար, որոնք կորցնելու բան ունեին՝ երկիրը, պատմությունը, կրոնը,-ասաց մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ այդ վախով նրանք փորձում էին ստեղծագործել, արարել ու ամեն ինչ անել, որ տեղի չունենար այն, ինչ տեղի ունեցավ»:
Լուսինե Աբրահամյանը նշեց, որ այնպես չէ, որ այս բևեռացումը տեղի է ունեցել վերջին երեք տարիների ընթացքում, պարզապես այն հիմա ավելի բացահայտ է դարձել:
Խոսելով բևեռացված հասարակության վտանգների մասին՝ մասնագետն ասաց, որ դրանք այստեղ մի քանիսն են, այդ թվում նաև տեսականության կործանում, ազգային արժեքների իսպառ վերացում և երբևիցե ոտքի կանգնելու երազանքի բացառում:
Լուսինե Աբրահամյանն ուրվագծեց նաև այն ճանապարհները, որոնց շնորհիվ հնարավոր կլինի հաղթահարել հասարակական այս ճգնաժամը:
«Մեզ պետք է մարդկանց մեջ հայրենիքի հանդեպ սեր, պատասխանատվություն սերմանել,-ասաց մասնագետը,- իսկ ունեցածը գնահատելու և պահպանելու ունակությունը կորցրած մարդկանց դեպքում մենք պետք է արդեն նրանց սերունդների մեջ սերմանենք այն արժեքները, որոնք մեզ թույլ են տվել դարեր շարունակ գոյատևել, պայքարել ու առաջ գնալ»:
Նրա խոսքով, ճգնաժամի հաղթահարման ամենակարևոր տարբերակը մշակույթն և մշակութային արժեքների իմացությունը, որովհետև ազգն առաջ է գնում և նրան ճանաչում են մշակույթով: