Քաղաքագետ Հակոբ Բադալյանի տելեգրամյան գրառումը.
Վաղարշապատի ընտրությունն անկասկած էական նշանակություն կունենա ներքաղաքական մթնոլորտի համար: Եթե ընդդիմադիր ուժերին հաջողվի Գյումրու մոդելով թույլ չտալ ՔՊ-ին ձեւավորել քաղաքային իշխանություն, դա անկասկած լուրջ հոգեբանական ներգործություն կլինի առաջին հերթին ներիշխանական իրադրության տեսանկյունից:
Օրեր առաջ, Օրվա թեմայի հերթական թողարկումներից մեկում՝ (հղումը՝ https://youtu.be/VY1lAh_nGOw?si=xx6lsQ5lBZWxKIIO ) , ես խոսել եմ ներիշխանական մթնոլորտի մի քանի շերտերի մասին, որ առկա են համապետական ընտրությանն ընդառաջ: Եթե Էջմիածնում ՔՊ-ն չկարողանա ձեւավորել քաղաքային իշխանություն, այդ մթնոլորտը ավելի է խորանալու, «կասկածի որդը» ավելի է աշխուժանալու ներիշխանական միջավայրում:
Եվ սա շատ ավելի էական ազդեցություն կունենա ներքաղաքական մթնոլորտի եւ հետագա զարգացումների տրամաբանության վրա, քան ընդդիմադիր դաշտում ոգեւորությունը, որ կլինի Էջմիածնում ՔՊ իշխանություն թույլ չտալու դեպքում:
Ըստ այդմ, Նիկոլ Փաշինյանի համար իհարկե Էջմիածինը դառնում է շատ կարեւոր հանգրվան:
Դարձյալ, անգամ պարտությունը ամենեւին չի նշանակի, թե՝ վերջ, Փաշինյանը անխուսափելի պարտվել է խորհրդարանի ընտրությունը: ՏԻՄ ընտրությունից ես չէի անի այդպիսի կատեգորիկ եզրահանգում: Առավել եւս, ընդգծեմ, որ Հայաստանում ՏԻՄ ընտրությունը դա Հայաստանի այսպես ասած «ներքին գործ» է, իսկ ահա Հայաստանի կենտրոնական, բարձրագույն քաղաքական իշխանության հարցը՝ դա լոկ Հայաստանի «ներքին գործ» չէ եւ ավելին՝ ամենեւին Հայաստանի «ներքին գործ» չէ, դուր գա դա որեւէ մեկին, թե ոչ:
Համապետական մասշտաբում շատ էական է, թե Հայաստանում պրոցեսների հանդեպ ինչ դիրքավորում ունեն աշխարհաքաղաքական ուժի տարբեր կենտրոններ, եւ դրանցից առավել եւս երկուսը մշտապես՝ Վաշինգտոն ու Մոսկվա:
Հետեւաբար, կրկնեմ, որեւէ ՏԻՄ ընտրություն չի կարող ունենալ համապետական ընտրության հետ նույնականացում:
Սակայն, դրանով հանդերձ, ՏԻՄ ընտրությունները իհարկե կարող են լինել այն մեծ կամ փոքր հանգամանքները, որոնք ազդեցություն կարող են ունենալ համապետական իշխանության ձեւավորման գործընթացի շուրջ մթնոլորտ ձեւավորելու կամ փոխելու իմաստով: