Նիկոլ Փաշինյանը ֆեյսբուք սոցիալական ցանցի իր էջում հրապարակում է արել, որտեղ նա դիմել է մայրերին։ «Մայրիկները Իրական Հայաստանի՝ գնալով ավելի ծանրակշիռ դարձող գործոն են։ Հենց նրանք են, որ ռացիոնալությունը դարձնում են պետության կառավարման եւ կյանքի կազմակերպման ռազմավարություն»,- գրել է նա։
Ուշագրավ է, որ վերջին շրջանում Փաշինյանը հաճախ է հիշում հայ կանանց՝ մայրիկներին, քույրիկներին։
Ողջամիտ կասկած է առաջանում՝ արդյոք Նիկոլ Փաշինյանի կարծիքով իր ընտրազանգվածը հայ կանա՞յք են, թե՞ նա խումբ առ խումբ է ուզում աշխատել մարդկանց վրա։ Օրինակ մի զանգվածի համար Սաղմոս է կարդում, Աստվածաշնչից մեջբերումներ անում կամ լուսանկարվում նրան հետ, իրեն հավատացյալ և փրկիչ ներկայացնում՝ ասելով «Հռոմի պապը ես եմ», «Հիսուս Քրիստոսը ոչ միայն Աստծո որդին է, այլև առաջնորդի իդեալական կերպար: Իմ ընկալմամբ նաև երբևէ երկրագնդի վրա քայլած ամենամեծ հեղափոխականը, որը ակնհայտորեն շատ բան է փոխել իր գործունեությամբ»։ Իր ընտրազանգվածի առավել ագրեսիվ տրամադրված շերտերին էլ նա ներկայանում է խիստ և վրեժխնդիր արտահայտություններով․ «Հանկարծ թող չթպրտան, բառիս բուն իմաստով կտանք պատերին, կպառկացնենք ասֆալտին», «Ոչ մի մուկ, ոչ մի ձուկ չի պլստալու», «Վենդետա լինելու է» և այլն։
Oragir.News-ի հետ զրույցում քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանը նշեց, որ Նիկոլ Փաշինյանը պատրաստվում է 2026թ ընտրություններին և արդեն սկսել է իր նախընտրական քարոզարշավը։ «Ակնհայտ է դառնում, որ Փաշինյանը նախընտրական քարոզարշավ է սկսել։ Նա փորձ է անում աշխատել հասարակության տարբեր սոցիալ-հոգեբանական խմբերի վրա։ Ընտրական քարոզարշավների ժամանակ հիշում են բոլորին՝ կանանց, երեխաներին, հաշմանդամներին, ծերերին, թոշակառուներին, հրշեջներին, պետական համակարգի աշխատողներին և այլ խմբերին։ Սա նախընտրական քարոզարշավ է»,- ասաց քաղտեխնոլոգը։
Oragir.News-ի հարցին՝ արդյոք ա՞յս կոնտեքստում է Փաշինյանը գրեթե բոլոր ուժային կառույցներում կանանց նշանակումը՝ Արմեն Բադալյանը պատասխանեց․ «Չէի ասի։ Փաշինյանը փորձում է քաղաքական առումով իրենցից ոչինչ չներկայացնող մարդկանց դնել ուժային կառույցներում, որպեսզի լինի 100% ենթարկվածություն։ Ամեն դեպքում հնարավոր է տղամարդ գործիչների մոտ ամբողջական ենթարկվվածություն չլինի։ Սա էլ տեղավորվում է վարչապետի այն թեզի մեջ, որ կառավարությունը ես եմ»։

Չենք բացառում, որ հայ կանանց հաճախակի հիշատակումը կարող է դիտարկվել որպես փորձ՝ վերաիմաստավորելու ընտանիքի ու մոր կերպարը՝ իր գաղափարական հռետորաբանության մեջ։ Հաշվի առնելով, որ պատերազմից և ներհասարակական ճգնաժամերից հետո շատ ընտանիքներ և հատկապես կանայք են կրել հիմնական հոգեբանական ու սոցիալական հարվածը՝ սա կարող էին դիտել որպես ուղերձ նրանց աջակցությունը վերստանալու կամ պահպանելու նպատակով։
Անի Կեսոյան