Իշխանությունը միշտ չէ, որ բռնությունն է միայն: Երբ մի կարգ ընդունվում է որպես «բնական» ու «միակ ճիշտը»՝ դա գաղափարական իշխանություն է, կամ՝ հեգեմոնիա, ինչպես ասում էր Գրամշին։
Մշակույթը, դպրոցը, մեդիան, եկեղեցին ծառայում են այդ իշխանությունը պահպանելուն։
Երբ դպրոցում ուսուցումը մարդուն դարձնում է հնազանդ, ոչ քննադատող՝ այդտեղ գործում է հեգեմոնիան։
Սա պատահական չէ։ Սա գաղափարական պայքար է։ Ու այդ պայքարում կա երկու ճանապարհ՝ հնազանդվել կամ պայքարել։
Մանրամասները՝ տեսանյութում: