Հակոբ Բադալյանը տելեգրամի իր ալիքում գրում է․
«Շատերին սա կարող է թվալ էմոցիոնալ գրառում, սարսափելի տեսանյութի ազդեցության տակ արված:
Ոչ: Իհարկե տեսանյութը անհնար է դիտել առանց էմոցիայի: Ինչպե՞ս կարող է երեխայի կյանքի ու առողջության հետ առնչվող որևէ բանի վերաբերել առանց էմոցիայի:
Բայց, դրանով հանդերձ, չկա որևէ էմոցիա գրառման երկրորդ մասի հետ կապված: Այո, վարորդական վկայականների «առուծախի» վերաբերյալ հայտնի ելույթը, որ ունեցավ կառավարության նիստում Նիկոլ Փաշինյանը, իր կառավարման համակարգի անարդյունավետությունը լղոզող մանիպուլյացիա է, ոչ ավելին:
Ո՞վ կարող է հերքել, որ կա վարորդականների առուծախ: Ոչ ոք: Բայց ո՞վ պետք է բացառի այդ առուծախը: Ու՞մ պետական և գերատեսչական գործառույթն է դա թույլ չտալը: Իրավապահ համակարգի՝ ոստիկանություն, դատախազություն, քննչական: Ի՞նչ կառույցներ են դրանք, ո՞վ է նշանակում այդ կառույցների ղեկավարներին, որոնք պետք է ապահովեն համապատասխան աշխատանքը եըւ թույլ չտան առուծախ:
Եթե այդուհանդերձ սպրդում է որևէ բան, եթե օբյեկտիվորեն հնարավոր չէ բացառել և զրոյացնել, ո՞վ պետք է ապահովի ճանապարհային երթևեկության այնպիսի վերահսկողություն, որ առուծախով վկայական ունեցողը վախենա որևէ խախտումից, առավել ևս մարդկանց կյանքի համար վտանգավոր որևէ խախտումից:
Ո՞վ պետք է ապահովի ճաապարհային երթևեկության անվտանգությունը անհրաժեշտ կահավորումով, կարգավորումներով և զուգահեռ՝ պատժի խիստ համակարգով, որպեսզի վարորդների մոտ իսպառ բացակայի ամենաթողության զգացումը: Պետական կառավարման համակարգը, նույն կառավարությունը՝ իր գերատեսչություններով:
Ո՞վ պետք է ապահովի այդ ամենի օրենսդրական կարգավորում և խիստ վերահսկողություն: Խորհրդարանը: Ինչո՞վ է զբաղված այդ խորհրդարանը՝ բացի «նախկինների» դեմ բոցաշունչ գրոհներից: Ոչնչով:
Այստեղ չկա ոչ մի էմոցիա, հարգելիներս: Ամեն ինչ շատ պարզ է ու հստակ՝ ճանապարհային երթևեկության անվտանգության պատասխանատուն կառավարությունն է, ցանկացած երկրում: «Հեծանիվ» հորինել պետք չէ:
Մարդիկ իրենց հարկերով պահում են կառավարման համակարգը, որ այդ համակարգը լուծի հանրային համակեցության համար անհրաժեշտ հարցերը, այդ թվում ճանապարհային երթևեկության անվտանգության:
Մանրամասն ծավալվում եմ, որովհետև կա երեսպաշտության ու տգիտության մի «նորաձև» հիբրիդ, հետևյալ ձևակերպումով՝ «ամեն ինչում կառավարությունը մեղավոր չէ»»: