Բանակցողի, ներկայացուցչի, ղեկավարի անձը շատ կարևոր է բանակցություններում։ Բանակցողն ինչքան ներկայանալի ու վստահ տեսք ունենա՝ արդյունքն այնքան հաջող կլինի իր կողմի համար։
Գոնե հեռվից այդպիսին է համոզմունքը։
Հայաստանը ներկայացնող Փաշինյանը բազմիցս անցկացված միջազգային հանդիպումներում, ինչպես տեսնում ենք յուրաքանչյուր անգամ, ունի անվստահ, կարծես հերթական հարվածի սպասող կեցվածք, թեև դա ձգտում է կոմպենսացնել դեմքի ուրախ արտահայտությամբ, ինչը, սակայն, շինծու և անհամոզիչ է։
Այսօր Մյունխենի անվտանգության համաժողովի շրջանակում Փաշինյանը հանդիպում է ունեցել Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի հետ։
Ինչպես հայտնում է ինքը՝ ՀՀ վարչապետը, հանդիպումը կայացել է Գերմանիայի կանցլերի միջնորդությամբ և մասնակցությամբ։
Արարողակարգային մի քանի վայրկյանանոց տեսանյութում երևում է Փաշինյանի անհանգիստ պահվածքը՝ նա անընդհատ շրջվում, եթե այսպես ասենք՝ «տեղում գալարվում է» և կամ իր թիկունքում գտնվող Հայաստանի պետական դրոշին է նայում, կամ կանցլերի շարժուձևն է գրավում նրա ուշադրությունը, կամ հայացքն է այսուայն կողմ տանում-բերում։

Մինչդեռ Ալիևը, որը գտնվում է կանցլերի ձախ կողմում, այդ վայրկայների ամբողջ ընթացքում անթարթ ու հեգնալից հայացքը հառել է անորոշ մի կետի՝ դրանով ընդգծելով, որ ինքը հստակ գիտի իր ասելիքն ու անելիքը։

Ողջույնի այդ մի վայրկյանն ավարտելուց հետո Փաշինյանը, Շոլցը և Ալիևը հեռացան, ըստ ամենայնի՝ ուղևորվելով դեպի բանակցային սենյակ։
Այսօրինակ պատկերները, երբ հակառակորդ կողմերն անցկացնում են միջնորդավորված հանդիպումներ՝ տարբեր վայրերում, գրեթե միշտ ակնհայտ երևում է Փաշինյանի խեղճությունը։ Նրա անվստահ հայացքը, կամա թե ակամա, վկայում է իր երկրի անվստահությունը, և եթե պատերազմի արդյունքները սոսկալի վատ էին մեզ համար, ապա Փաշինյանի անօգնական կեցվածքը հետպատերազմյան ընթացքում «մեջքը շտկելու» ոչ մի հնարավորություն մեզ չի տալիս և չի կարող տալ։
Շատ ցավալի է, որ Հայաստանը ներկայացնող Փաշինյանն անգամ լրագրողական խմբի առջև ունի թույլ ու խեղճ վիճակ․․․ իսկ ինչպիսի՞ն կլինի բուն բանակցություններում՝ բազմիցս տեսել ենք և «վայելում» ենք այդ խեղճության պտուղները։
Տիգրան Աթանեսյան