Արցախցի 32-ամյա Լարետա Գալստյանի ընտանիքը հազարավոր արցախցիների նման՝ լացն ու կարոտը սրտում հարկադրված հեռացել է իր տնից։ Արցախցի կինը
Oragir.News-ի հետ զրույցում հուզմունքը մի կերպ զսպելով, ասում է.
«Ես այն երջանիկ սերնդից եմ, ով ծնվել և մեծացել է ազատ, անկախ ու հաղթած Արցախում։ Ո՛չ հաղթանակը կա, ո՛չ էլ ազատ ու անկախ Արցախը...
Ես էլ շատ արցախցիների նման կորցրել եմ ամենաթանկը՝ հայրենիքն ու մեր հարազատների շիրիմները։ Եթե նյութական կորուստները կարող ես վերականգնել, ապա պարզ է, որ կան բաներ, որոնք անհնար է հետ բերել, վերականգնել։ Ցավը մեծ է, սփոփանք չկա, բայց ստիպված պիտի ապրենք։ Ապրելու համար ընտրել ենք Արցախից իր գեղեցկությամբ ոչ այնքան տարբերվող Գյումրի քաղաքը, այստեղ մարդիկ արցախցիների նման են՝ կամային, կամեցող, հյուրընկալ ու հայրենասեր»:
Լորետան ասում է՝ 51 ժամ ճանապարհ են եկել.
«Մեր փրկության ճանապարհը հա՛մ դժոխքի, հա՛մ հույսի ճանապարհ էր։ Դա անբացատրելի զգացում է... Արցախը դատարկվում էր, իսկ թշնամին դա տեսնելով՝ ավելի ցինիկ էր դարձել»։
Լորետան մասնագիտությամբ ֆինանսիստ է, Գյումրիում մասնակցում է վերապատրաստման դասընթացների։ Արցախցի կնոջ համար այս պահին կարևորը աշխատանք գտնելն է, ասում է, որ չի ուզում նստել ու սպասել պետության կողմից մշակված սոցիալական միջոցառումներին։
Մանրամասները՝ տեսանյութում