21 րոպե առաջ 
Դերենիկ Դեմիրճյանն ու կատուները
Մշակույթ
1 տարի առաջ - 20:44 28-09-2023
Իր «Վարդանանք» պատմավեպով հռչակված Դերենիկ Դեմիրճյանը հետաքրքրված է եղել կենդանիներով։ Նա մշտապես հոգ է տարել կենդանիների հանդեպ, հիացել բնության այս զարմանահրաշ արարածներով։
Ժամանակակիցները փաստում են, սակայն, որ Դեմիրճյանն առանձնահատուկ սիրով է սիրել կատուներին։ Նրա տանը տասնյակ կատուներ կային։ Գրողն իր կատուներին կոչում էր սիրած կանանց անուններով, այդպիսով՝ նրա տանն էին բնակվում Շառլոտան, Էլեոնորան, Մարանը, Օֆելյան…
Դեմիրճյանը հաճախ էր նամակներում անդարդառնում իր կատուներին։ Դրանցից իմանում ենք, որ Էլեոնորան ագրեսիվ կատու էր, իսկ Շառլոտան՝ դաստիարակված։ Շառլոտան ժամերով անհամբեր սպասում էր Դեմիրճյանի աշխատասենյակի դիմաց, մինչև գրողը վերջացնի իր գործը, որից հետո ցատկում էր նրա ուսին։
Իր կատուների մահը մեծ ողբերգություն էր գրողի համար։
Դեմիրճյանի գործերում երբեմն կերպավորվում են նաև կատուները։ Իր «Ժպիտը» պատմվածքում Դեմիրճյանը ներկայացնում է փախստականների կյանքից մի դրվագ․ բաց դաշտում հավաքվել են շուրջ 50․000 փախստականները։ Ամենուրեք մահահոտ է, կորուստ, լաց։ Շրջում են սայլերը՝ հավաքելով մահացածների մարմինները։
Համատարած ցավի ու կորուստի այդ մթնոլորտում մայր կատուն գուրգուրում էր իր նորածին ձագուկներին։ Նա խնամքով լիզում էր փոքրիկ փիսիկների մետաքսե մազերը։ Դա մի երջանիկ ընտանիք էր՝ ի հակադրություն շուրջբոլորը տիրող աղետի։
Այդ դժոխքի մեջ կատուների այդ ջերմ ընտանիքը Դեմիրճյանի հույսն էր, միակ լուսավոր կետը․․․
Ժամանակակիցները փաստում են, սակայն, որ Դեմիրճյանն առանձնահատուկ սիրով է սիրել կատուներին։ Նրա տանը տասնյակ կատուներ կային։ Գրողն իր կատուներին կոչում էր սիրած կանանց անուններով, այդպիսով՝ նրա տանն էին բնակվում Շառլոտան, Էլեոնորան, Մարանը, Օֆելյան…
Դեմիրճյանը հաճախ էր նամակներում անդարդառնում իր կատուներին։ Դրանցից իմանում ենք, որ Էլեոնորան ագրեսիվ կատու էր, իսկ Շառլոտան՝ դաստիարակված։ Շառլոտան ժամերով անհամբեր սպասում էր Դեմիրճյանի աշխատասենյակի դիմաց, մինչև գրողը վերջացնի իր գործը, որից հետո ցատկում էր նրա ուսին։
Իր կատուների մահը մեծ ողբերգություն էր գրողի համար։
Դեմիրճյանի գործերում երբեմն կերպավորվում են նաև կատուները։ Իր «Ժպիտը» պատմվածքում Դեմիրճյանը ներկայացնում է փախստականների կյանքից մի դրվագ․ բաց դաշտում հավաքվել են շուրջ 50․000 փախստականները։ Ամենուրեք մահահոտ է, կորուստ, լաց։ Շրջում են սայլերը՝ հավաքելով մահացածների մարմինները։
Համատարած ցավի ու կորուստի այդ մթնոլորտում մայր կատուն գուրգուրում էր իր նորածին ձագուկներին։ Նա խնամքով լիզում էր փոքրիկ փիսիկների մետաքսե մազերը։ Դա մի երջանիկ ընտանիք էր՝ ի հակադրություն շուրջբոլորը տիրող աղետի։
Այդ դժոխքի մեջ կատուների այդ ջերմ ընտանիքը Դեմիրճյանի հույսն էր, միակ լուսավոր կետը․․․
Ամենից շատ դիտված
22:09 Կողմնակիցներիս ու ընտանիքիս անդամների հասցեին հայհոյանքը չեմ կարող այլևս հանդուրժել. Փաշինյան
23:39 Սրբազանի համար ամեն ինչի պատրաստ ենք. Գյումրիում ստորագրահավաք է սկսվել
13:40 Ազատ աշխարհի բուհերի դռները փակվում են Աննա Հակոբյանի առաջ
21:53 Հայ-թուրքական սահմանը բացելու գինը. Հայաստանը կզիջի՞ ատոմակայանն ու ՀԷՑ-ը Թուրքիային
19:45 Ընթացող զարգացումների ֆոնին Ալիևը փոխում է Ադրբեջանի նախագահի անվտանգության ծառայության ղեկավարին
22:02 Սամվել Կարապետյանի ընտանիքը ներդրումային վեճ սկսելու մասին պաշտոնական ծանուցում է ուղարկել ՀՀ պետական մարմիններին
22:48 Եթե ՌԴ-ն շարունակի մեղմ քաղաքականությունը Բաքվի դեմ, ապա դա էլ ավելի կլկտիացնի Ալիևին և նրա հովանավորներին
13:35 Ուժգին երկրաշարժ՝ Թուրքիայում
23:02 Իմ հանդեպ վստահության մակարդակի անկումը հասել է մի կետի, որ ես հրաժարական եմ տվել. Արայիկ Հարությունյանը՝ Բաքվում
20:06 Սրբազան Պայքարը շարունակվում է, քանի գոյություն ունի գոնե մեկ արժանապատիվ հայ․ քաղբանտարկյալ Լիդյայի նամակը՝ ՔԿՀ-ից
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: