Հին հույները սոսկում էին Նեմեսիս աստվածուուց, որին օժտել էին որքան հաճելի արտաքինով, նույնքան էլ արյունարբու էությամբ։ Նա վրեժխնդրության հովանավորն էր և հանցանքների անողոք հատուցման մարմնացումը, որի ոխակալ սրից ոչ մի մեղսագործ փրկություն չուներ։
1919 թ․ հունվարին Ստամբուլում սկսվեց Անտանտի կողմից կազմակերպված դատավարությունը Երիտթուրքերի կառավարության դեմ։ Դատարանն ապացուցված համարեց բոլոր մեղադրանքները և հեռակա մահվան դատապարտեց երիտթուրք պարագլուխներ Էնվերին, Թալեաթին, Ջեմալին, Նազըմին և մյուսներին։ Սակայն դատարանի որոշումը մնաց անկատար։
Ուստի հայ ժողովուրդը դիմեց արյունռուշտ դիցուհու հովանավորությանը․․․
Տեսանյութը՝
Amrots ազգային արժեքների զարգացման հիմնադրամիՄանրամասն՝ տեսանյութում։