Մենք փողոցից ընտրեցինք իշխանություն, այսինքն՝ փողոցի կամ փողոցային իշխանությանը: Սա անընդունելի է ցանկացած կայացած կամ զարգացած երկրի համար: Իսկ աշխարհն ըմբռնումով ու հարդուրժողոկանությամբ մետեցավ, քանի որ մենք այդպիսի երկիր չենք: Մի երկիր ենք, որտեղ պետությունն ու պետականությունը դեռ տարերային ու հեղհեղուկ վիճակում են: Կայացած պետական համակարգում չի կարող փողոցի ուժը իշխանության գալ, նման հնարավորությունները, ավելի ստույգ՝ բացթողումները բացառված են: Հեղափոխություններ չեն լինում, քանի որ դրանք վաղ անցյալում են ավարտվել: Եթե բացթողումը լինի, ամբոխը, բնականաբար, իր հավաքական կերպարին է բուրգի գագաթին հասցնելու: Սա կլինի ամբոխավարություն, ոչ թե ժողովրդավարություն: Առաջինը բնորոշ է մեզ նման երկրներին, երկրորդը՝ կայացած պետություններին:
Փողոցից եկած իշխանությունը և իր առաջնորդը զուրկ են պետական մտածողությունից, որովհետև ամբոխին հասու չէ այդ մտածողությունն ու հայացքը, նրա հոգեկերտվածքում փողոցն է, ոչ թե պետությունը: Ճիշտ այդպիսին է մեր իշխանությունը, առաջին հերթին՝ բուրգի գագաթ մագլցածը: Սույն անձը առաջնային ձեռնամուխ եղավ նշմարվող պետական կառույցների իսպառ ոչնչացմանը, որովհետև այլ բան չէր էլ կարող անել: Ինքը հակապետությունն է, պետականության թշնամին: Պետական մտածողությունից զուրկ անձի գործունեությունը ոչ թե ժողովրդավարական պետության կառուցումն է, այլ ամբոխին հաճոյանալը, փողոցի եզրաքարերից վեր չբարձրանալը:
Անձ, որը չի անցել պետականակերտման գոնե մի փոքրիկ ճանապարհ, փոխարենը միայն քարեր է նետել այդ ճանապարհին՝ համարելով, որ դա է իր գործը, և հանկարծ դառնում է Արցախի հակամարտությունը լուծող բանակցողը: Արդյունքում փոշիացրեց մինչ այդ բանակցային ձեռքբերումները՝ ասելով, թե զրոյից է սկսում, իր սեփական կետից: Մի փոքր պետական մտածողություն ունեցողը չէր հայտարարի՝ Արցախը Հայաստան է, այսինքն՝ մենք ագրեսոր ենք, ոչ թե Արցախն է ինքնորոշվել: Պատերազմը կկանգնեցներ կեսից, երբ դրա հնարավորությունը կար, հանուն պետության և պետականության, ոչ թե կշարունակեր՝ որպես անձնական հավակնություն ու արկածախնդրություն: Պարտվելուց հետո կհեռանար՝ գիտակցելով, որ իր մնալը սպառնալիք է պետությանն ու պետականությանը, մեր գոյությանը:
Փոխարենը մուրճը ձեռքն առած ընտրարշավ արեց, որ փողոցից էլ ներքև է՝ ջունգլի: Հենց այդպես էլ մեզ ընդունում է աշխարհը՝ մուրճով ընտրարշավ անող առաջնորդ և նրան ընտրած ժողովուրդ. հեռու ժողովրդավարությունից, դեռ ամբոխավարություն:
-
Հուսիկ Արա
-
պոետ
-